Tytułowa północna granica rozdziela ziemie należące do boskich potęg Aleru i Szerni. Nie wiadomo czy zwycięska Szerń nie zdołała, czy nie chciała, wyrugować zupełnie wpływów Alerskich, pozostawiła bowiem obcemu panowaniu teren na północ od swych ziem. Konflikt na boskim poziomie ma swoje odzwierciedlenie w przyziemnej rzeczywistości. Trwa walka pomiędzy Srebrnymi i Złotymi Plemionami, związanymi z Alerem, a wojskami armektańskimi, które wspierane są przez Szerń. Północne rubieże Armektu pokrywają się z terenami niczyjego nieba, na którym wpływy Aleru i Szerni słabną, lub też wzajemnie się znoszą. Jest to arena nieustannej podjazdowej walki mniejszych i większych oddziałów. Przesunięcia frontu są zazwyczaj niewielkie. Posterunki wojskowe, które zostały wystawione przez Armekt, nie narzekają na nadmiar żołnierzy. Północne rubieże nie wzbudzają zainteresowania w stolicy, a związane z tym lekceważenie przekłada się również na ilość wysyłanych tam ludzi i sposób ich wyposażenia. Okres pokoju, którym cieszy się pozostała część imperium, również przyczynia się do wzrostu trudności w pozyskaniu wyszkolonych wojowników i wojowniczek. Kobiety również walczą w oddziałach Armektu, najczęściej jako łuczniczki.
Jednym z głównych bohaterów książki jest Ambegen, dowódca jednej z najdalej na północ wysuniętych stanic. Rywalizacja jego zastępców – Rawata i Terezy, zbyt mało żołnierzy, braki w zaopatrzeniu, to nie jedyne jego problemy. W ostatnim czasie ma na głowie także coraz większe siły Srebrnych i Złotych plemion atakujące okoliczne wioski. Wysławszy podjazd jazdy, dowiaduje się o kolejnym niebezpieczeństwie. Wysyła więc swojego zastępcę, kota zwiadowcę (koty, trochę mniejsze od ludzi, również są istotami obdarzonymi przez Szerń rozumem) oraz tych żołnierzy, którzy nie są niezbędni do obrony stanicy, jako podjazd mający zorientować się w sytuacji. W takich okolicznościach poznajemy postacie, których perypetie okażą się istotne dla losów konfliktu pomiędzy Alerem i Szernią.
Relacje pomiędzy bohaterami powieści oparte są zazwyczaj na stosunku służbowym, wynikającym z przynależności do armektańskich sił zbrojnych. Wiąże się z tym ograniczenie sfery emocjonalnej, która podporządkowana jest z reguły rozkazom i dbałości o jak najlepsze wykonanie powierzonych zadań. Może to rodzić pewien niedosyt w czytelniku lubującym się w opisach skomplikowanych związków międzyludzkich, które z racji wojskowego charakteru i wyżej wspomnianego powściągnięcia emocji, są na ogół dosyć proste.
W interesująco przedstawionych potyczkach i starciach zbrojnych, autorowi udało się pokazać jak wielki wpływ na wynik bitwy ma dowódca biorących w niej udział oddziałów, morale żołnierzy i przygotowanie do bitwy.
Kilka słów o istotach alerskich. Srebrni posiadają własny język i wytrzymałe wierzchowce – wehefty. Posługują się bronią i pancerzami, zazwyczaj ich wyposażenie jest gorszej jakości od armektańskiego. Złoci przypominają bardziej dzikie zwierzęta, niż zorganizowane wojsko. Obrośnięte futrem, z potężnymi kłami i pazurami stwory te nie są zdolne do prowadzenia oblężeń, czy skomplikowanych manewrów taktycznych. Pozostają groźni w bezpośrednim starciu. W swym morderczym szale rozszarpują nie tylko armektańskich żołnierzy, ale także wojowników Srebrnych i własnych ziomków, którzy nie dość szybko usunęli się z drogi.
„Północna granica” jest pierwszą częścią sagi zatytułowanej „Księga całości”. Książka jest przyjemna w lekturze, choć autorowi zdarza się nadużywać niektórych wyrażeń, czy zabiegów literackich (szczególnie widoczne jest to w przypadku wszechobecnych wielokropków). Te drobne niedostatki wynagradza czytelnikowi szybka akcja i przemyślana konstrukcja świata w którym rozgrywa się akcja powieści. Nie natrafimy na przytłaczające fragmenty w których autor starałby się objaśniać wszystko naraz. Wraz z kolejnymi wydarzeniami wyłaniać się będą nowe informacje na temat Aleru, Szernii i Armektu. Może to powodować momenty pewnego zagubienia w początkowych partiach książki, ale odrobina cierpliwości, zostanie wynagrodzona.
|
| Autor: Virwen
|
|
|
|
|
Tytuł: Północna granica
