Ellen Schreiber zanim została pisarką była aktorką. Jej plany skrystalizowały się podczas pewnego lotu do Los Angeles. Brat dał jej na drogę książkę pożyczoną z biblioteki. Przeczytała ją i stwierdziła: „ja też tak potrafię”. Jej pierwsza powieść dla młodzieży ukazała się po niderlandzku. Przełomem była opublikowana przez HarperCollins „Teenage Mermaid” (Nastoletnia syrena). Po niej przyszła kolej na „Pocałunki wampira” – serię, którą pokochały czytelniczki na całym świecie. Wkrótce powstała jej ilustrowana wersja w stylu mangi. Kiedy nie pisze o zafascynowanej wampirami gotce Raven oraz ciemnookim przystojniaku Alexandrze, tworzy inne powieści, kupuje przez Internet produkty z Hello Kitty oraz walczy z mężem o pilot do telewizora.
Raven jest załamana po odejściu Alexandra. Odszedł bez pożegnania nie mówiąc nawet dlaczego. Okłamuje swoją rodzinę nie chcąc się przyznać, że ją zostawił. Zdaje sobie jednak sprawę z tego, że nie może o nim zapomnieć. Zakochana po uszy, za wszelką cenę pragnie go odnaleźć. Kiedy trafia na ślad wyrusza w drogę. Kultowo. Tam doprowadził ją trop. Zatrzymuje się u ciotki Libby. Miasto było o niebo lepsze od Grajdołu. Tam każdy był mile widziany bez względu na to jak się ubierał i jakie miał upodobania. Trafia do Klubu Trumna gdzie na drodze staje jej Jagger – dziwny, mroczny, a mimo to bardzo pociągający chłopak o białych włosach z czerwonymi jak krew końcówkami. Chłopak proponuje pomoc w odnalezieniu Alexandra. Czy Raven skorzysta z pomocy? Kim właściwie jest nieznajomy?
Tytułowa „Miłość po grób” to jednocześnie tytuł ulubionego filmu bohaterki, kultowego horroru z lat osiemdziesiątych. Opowiada o pięknej dziewczynie Jenny i doktorze Vladimirze Livingstonie, który nie był tylko zwykłym profesorem, był jeszcze wampirem. Oczywiście został on zmyślony przez autorkę na potrzeby książki. Miasteczka Grajdoł i Kultowo również. Bardziej niż miejscami są one stanem umysłu. Kiedy we własnym mieście czujemy się inni, nieakceptowani, czy dziwni, w innym dosłownie jesteśmy jak ryba w wodzie.
Podczas lektury miałam niesamowite wrażenie, że sięgnęłam ponownie po
„Księżyc w nowiu” Stephenie Meyer. Ukochany znika, a w jego miejsce próbuje się wcisnąć ktoś inny. Cóż za zbieg okoliczności. No ale zostawmy ten wątek, bo może tylko mnie się to tak pokrywa.
Błędów nie spotkałam, natomiast ta przesłodzona, nastoletnia, pierwsza miłość w pewnym momencie staje się mdła. Zjawia się Jagger i po odczuciach bohaterki widzimy, że na dobra sprawę w nim też mogłaby się zakochać. Marzyła by zostać wampirem, chłopak jej to proponuje, a ona? Odmawia. Masz ci los. Chciej tu dobrze.
Książeczka akurat na jeden wieczór przy kubku gorącego kakao lub herbaty. Jestem wielką fanką krwiopijców i wszystkich powieści, które zatapiają się w ich nocny świat. Każdy autor traktuje ten temat inaczej co jest fascynujące.
Ellen Schreiber powraca do wątku z Drakuli, że wampiry żyją tylko nocą. Wzbogaca jednak ich dietę, gdyż na przykład Alexander żywi się normalnymi posiłkami i nie ma wzmianki by pijał krew. I co więcej wampiry spod pióra pani
Schreiber starzeją się i umierają, choć przecież powinno się być nieśmiertelnym na wieki. Dla fanów wampiryzmu polecam.
|
| Autor: Asiunia
|
|
|
|
|
Tytuł :
