Ekaterina Sedia - Tajemna historia Moskwy

Informacje o książce Tytuł: Tajemna historia Moskwy Autor: Ekaterina Sedia Ilość stron: 288 Wydawnictwo: MAG Rok wydania: 2008 Cena: 29,99 PLN

„Tajemna historia Moskwy” jest dziełem, co do którego mam mieszane odczucia. Docenić należy moim zdaniem przede wszystkim głęboką refleksję autorki na temat przedstawianej rzeczywistości – czyli współczesnej Moskwy. Obraz ludzi przeciętnych i niewyróżniających się a przez to prawdziwych, jest zbudowany bardzo udanie. Ekaterina Sedia odważnie bierze pod lupę stłamszenie człowieka w trybikach systemu na który składa się bezduszna władza i oczekiwania kulturowe, a potęgowanego przez pełną brutalności codzienność.

Sporą pomysłowość wykazała autorka, kreując podziemny moskiewski świat zamieszkany przez przeróżne pochodzące z rosyjskiego folkloru postaci, jak również ludzi, którzy zdołali się w jakiś sposób do niego przedostać. Wplecenie owego pełnego baśniowych stworów świata w szarą rzeczywistość postkomunistycznej Moskwy jest niewątpliwie ciekawe, choć muszę przyznać, że nie do końca „chwycił” mnie ten klimat baśniowych stworów. Być może to kwestia różnicy kulturowej i Smok Wawelski wraz z myszami Popiela trafiłyby do mnie bardziej niż bohaterowie baśni rosyjskich, których w czasie swojego dzieciństwa nie miałem okazji poznać – a rozumiem, że za tę strunę duszy czytelnika chce tu szarpnąć Ekaterina Sedia.



Szwankuje też moim zdaniem fabuła – przy tak dobrze przemyślanym przedstawionym świecie i bogactwie postaci można było posilić się o mniej banalne rozwijanie wątków i zaskoczenie czytelnika czymś więcej niż samym zakończeniem. Wynika to z niezbyt moim zdaniem udanej konstrukcji książki – co chwila wprowadzane są do opowieści kolejne postacie, którym następnie poświęca się kilka stron opowieści o ich przeszłości. Odniosłem wrażenie, że przez ten zabieg autorka zapętla się w coraz to nowe retrospekcje, które – choć ciekawe – nie pozwoliły jej rozwinąć „zasadniczej” fabuły utworu.

Muszę też wysnuć zarzut co do samych postaci. Być może ich nadmiar sprawił, że nie udało się ich dopracować, mimo że tak wiele wysiłku im poświęcono. Często pozostają one jednak jednowymiarowe z zaledwie sugestią głębii.

Wydaje mi się, że książkę tę można uznać za dzieło o niewykorzystanym potencjale – jest ona oparta o dobry pomysł, solidne fundamenty w postaci wykreowanego wiarygodnego (choć może to trochę nieodpowiednie słowo przy fantastyce) świata jak i głębokie obserwacje dotyczące współczesnej Rosji, a szczególnie Moskwy. Szkoda, bo mogła być z tego wyśmienita książka. Tak jest niestety „tylko” dobra. Myślę jednak, że można się po Rosjance spodziewać poprawy przy następnych pozycjach.