Mikael Blomkvist przechodzi kryzys i rozważa porzucenie zawodu dziennikarza śledczego. Lisbeth Salander podejmuje duże ryzyko i bierze udział w zorganizowanym ataku hakerów. Ich drogi krzyżują się, kiedy profesor Balder, ekspert w dziedzinie badań nad sztuczną inteligencją, prosi Mikaela o pomoc. Profesor posiada szokujące informacje na temat działalności amerykańskich służb specjalnych. Mikael bez wahania zaczyna zbierać materiały do sensacyjnego tekstu, który może uratować jego karierę.
Niewiele się pomylę, iż moda na szwedzki (i skandynawski w ogóle) kryminał – ba, współczesną literaturę popularną – zaczęła się datować od wielkiego sukcesu cyklu
„Millenium” Stiega Larssona. Być może – choć na taką hipotezę już się nie poważę – dodatkowym czynnikiem warunkujący ten ostatni była przedwczesna śmierć autora, jak w przypadku choćby
Heatha Ledgera tuż po wykreowaniu – lecz przed zaprezentowaniu szerszemu audytorium – Jokera. Współcześnie jednak autorzy mogą umierać, lecz wykreowane przez nich światy rozwijają się dalej. Roli następcy podjął się zaś David Lagercrantz.
„Co nas nie zabije” jest w znacznej mierze zupełnie nową historią, jakkolwiek krąg jej głównych bohaterów – mam na myśli Mikaela oraz Lisbeth – pozostaje niezmienny. Dodatkowo, w akcję książki wplecione zostały dość „nowoczesne” wątki związane ze szpiegostwem komputerowym czy hakerstwem (tak, pamiętam, że nie po raz pierwszy), przedstawiając je jednak nieco bardziej realistycznie niż zwykło to mieć miejsce w utworach sztuki popularnej.
Miłośnik oryginalnej trylogii bynajmniej nie zawiedzie się – autor zachowując odrobinę własnego stylu i oryginalności stara się nie szargać świętości, a co najwyżej nieco rozbudować dotychczasowe wątki. Ocena jego wysiłków nie może jednak być jednoznaczna, o ile bowiem w przypadku jednych wątków zdają się one być naciągane i nie do końca koherentne z poprzednimi tomami, o tyle inne są wcale wartościowym wzbogaceniem, swego rodzaju poprawieniem
Larssona tam, gdzie faktycznie zdawałoby się to wskazane.
Lagercrantz nie jest bynajmniej wyrobnikiem, łatwo jednak spostrzec, że nie czuje się zupełnie pewien swojej pozycji. Jakkolwiek bowiem pozostawia niektóre wątki otwartymi, to raczej skupia się na sfinalizowaniu opowieści, tak by czytelnik nie poczuł się rozczarowany bądź przymuszony do sięgnięcia po kolejną odsłonę serii. Szczerze mówiąc postawy tej jednak nie oceniam negatywnie i uważam, że wyszła ona samej książce na dobre, zarazem zwiększając szanse na kontynuację.
„Co nas nie zabije” nie jest książką wybitną, autor czasami zbyt szybko decyduje się na podążenie łatwymi i prostymi ścieżkami, gubiąc gdzieś po drodze różnorakie odcienie szarości i wyczulenie na niuanse. Mimo to krzywdzącą byłaby opinia, iż jest to typowy produkcyjniak zorientowany na odcinanie kuponów, twórcy takowych czytadeł na czwartą odsłonę serii
„Millenium” mogą spoglądać z zazdrością.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
