Mamy rok 1889. Pewna Amerykanka pragnie przełamać krzywdzące kobiety stereotypy. Pakuje zatem jedynie najpotrzebniejsze rzeczy, w tym zgrzebne ubranie oraz oczywiście notatnik. Poznajcie Nellie Bly, pierwszą kobietę, ba, pierwszego człowieka, który zamierza okrążyć świat w czasie krótszym niż przewidział Juliusz Verne.
Nellie Bly to pseudonim dziennikarki śledczej, Elizabeth Jane Cochrane, żyjącej w latach 1864 - 1922. Wyzwanie, którego się podjęła, zostało zaliczone na ocenę celującą, gdyż okrążyła świat w 72 dni, ze swoich zapisków tworząc oryginalne w tytule dzieło
„Dookoła świata w 72 dni”. Ciekawa postać, nieprawdaż? Nic dziwnego zatem, iż
Carol McCleary na podstawie perypetii odważnej Amerykanki napisała
„Iluzję zbrodni”, w której fakty historyczne w sposób doskonały łączą się z fikcją, a wątek kryminalny tylko zwiększa wartość książki. A wszystko zaczyna się od zagadkowego morderstwa w Egipcie.
Przełamywanie stereotypu XIX-wiecznej kobiety, a także autentyczne przeżycia buntowniczej reporterki przeplatają się z sensacyjno-kryminalną otoczką. Akcja w
„Iluzji zbrodni” jest wartka, choć przewidywalna, a zawarta w niej wiedza historyczna jest wypełniona ciekawostkami z epoki. Wspomnianą wcześniej przewidywalność rekompensują komiczne wpadki dziennikarki, w której amerykańska bezpośredniość zderza się z etykietą otaczającej Nellie elity europejskiej. Jeśli już mowa o elicie, to reprezentują ją pełnokrwiste postacie pełne niepewności i sprawiające wrażenie dwulicowych. Co więcej większość z nich jest autentyczna. Autorka niezwykle dobrze oddała kulturę krajów obserwowanych przez Nellie, w tym panujące w nich zwyczaje, opis charakterystycznych miejsc, a przede wszystkim opisy magicznych sztuczek. Pierwszoosobowa narracja powoduje, iż czytelnik może mieć wrażenie, iż czyta oryginał
„72 dni dookoła świata”, nie zaś powieść na nim oparty. Czy pozwala to wczuć się w emocję bohaterki? Mi osobiście niekoniecznie, ale to nie oznacza, że zabieg jest zły, może to ja jestem oporną bestią.
A wszystko zaczyna się w egipskim Port Saidzie, gdzie Nellie jest świadkiem morderstwa. Zabity mężczyzna wydaje się być Amerykance znajomy, choć tylko z widzenia. Kobieca intuicja połączona z dziennikarskim wścibstwem, a także łatwość w kreowaniu teorii spiskowych pozwala Nellie na rozpoczęciu śledztwa mające, jakżeby inaczej, związki z polityką ówczesnego Imperium Brytyjskiego. Co więcej zamordowany wprowadza bohaterkę bezpośrednio w intrygę, każąc jej przekazać skarabeusza pewnej Amelii… Co z tego wyniknie?
Podczas śledztwa, jak każdy rasowy pismak, Bly opisuje swoje spostrzeżenia w dzienniku pisanym w lekkim, iście jankeskim stylu pełnym humoru, pytań skierowanych do samej siebie, a także całkiem błyskotliwych, nierzadko sprawdzających się hipotez. Całość opatrzona zdjęciami, przypisami i cytatami z epoki sprawia, że chwilami naprawdę miałem wrażenie, iż czytam XIX-wieczną książkę, za co autorce należy się ogromny plus.
Powieść jest zatem warta polecenia ze względu na tło obyczajowe, akcję i zawarte w niej pouczające ciekawostki historyczne. Ale to nie tylko historia, to również ciekawa lektura sensacyjno-obyczajowa, która choć nie do końca błyskotliwa i trzymająca w napięciu, to jednak warta jest polecenia na coraz bardziej szare, mokre i ponure polsko-jesienne wieczory. Na koniec pytanie, czy zbrodnia jest faktycznie iluzją? Odpowiedź zawarta jest w książce, a zatem ruszajcie do księgarni/biblioteki.
|
| Autor: Regis
|
|
|
|
|
Tytuł :
