Komisariat w Vigacie ogarnęła nuda, wszyscy pogrążają się w marazmie i bezczynności. Montalbano czyta kryminał Simenona, Catarella dzielnie walczy z krzyżówkami. Od czasu do czasu komisarz wysłuchuje przez telefon skarg i narzekań swej jakże odległej narzeczonej, a mania religijna rodzeństwa Palmisano zaczyna ocierać się o szaleństwo.
Żeby przezwyciężyć nudę komisarz daje się zwieść niespodziewanemu wyzwaniu. Zaczyna otrzymywać anonimowe listy zachęcające go do zabawy w poszukiwanie skarbu. Wskazówki zaciekawiają komisarza, jednak z biegiem czasu stają się coraz bardziej niepokojące i zaczyna gnębić go przeczucie, że nie jest to zwykła gra, tylko coś bardzo mrocznego i niebezpiecznego. Z pozoru zabawna gra wciąga go stopniowo w przerażające otchłanie umysłu psychopaty i erotomana, godnego Hannibala Lectera.
Stare (złośliwe) powiedzenie głosi, że ludzie inteligentni się nie nudzą. Chyba należy raczej je rozpatrywać w kategoriach postulatu a nie opisu rzeczywistości, bo po głębszym namyśle nieraz lepiej poprzestać właśnie na nudzie niźli wzdychać ku „ciekawym” czasom – a przynajmniej tak w swej przedwiecznej mądrości głoszą Chińczycy. O prawdziwości tej uwagi przekonuje się również główny bohater
„Polowania na skarb”.
Zapewne niejeden funkcjonariusz policji zaciągnął się do owej służby pod wpływem kultury epatującej postaciami sprytnych i bohaterskich detektywów, mierzących się z bezmiarem zbrodni. Ale i wielu mundurowych zdecydowało się na daną karierę raczej czyniąc zadość pragnieniu spokoju i stabilizacji. Komisarz Montalbano zdecydowanie zalicza się do grona tych pierwszych, lecz nagle odkrywa, że miast podmiotem nagle staje się obiektem cudzej rozgrywki.
Akcja książki rozgrywa się więc niejako w dwóch planach – jeden z nich koncentruje się na codziennej pracy sycylijskiego policjanta, drugi zaś dotyczy bardzo specyficznej zagadki, co do której główny bohater musi dopiero podjąć decyzję, czy ma ona charakter kryminalny, czy też raczej pada on ofiarą bardzo specyficznego psikusa.
Doświadczony miłośnik kryminałów nie będzie specjalnie zaskoczony kierunkiem, ku któremu zmierzać będzie fabuła, niejednokrotnie trafnie zresztą zidentyfikuje on tajemniczego antagonistę, jak też jego motywację. Może on jednak poczuć rozczarowanie zwieńczeniem, jakże klasycznym! I to niekoniecznie w pozytywnym sensie…
„Polowanie na skarb” to powieść kryminalna, lecz również i pewien pejzaż sycylijskich realiów z początku XXI wieku, odmiennych od tych znanych z rozlicznych filmów, a zarazem niejednokrotnie je potwierdzających. Ot, podróż na południe Italii dla tych, którzy z takich czy innych przyczyn nie mogą sobie na to pozwolić po drugiej stronie książki. I choć czuć, że to enta odsłona cyklu, wciąż momentami potrafi oczarować.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
