Alone in the Dark

Informacje o grze Nazwa gry: Alone in the Dark Gatunek: survival horror Producent: Pieces Interactive Cena: 259,99 PLN Recenzent: „FaultyGear” Ocena: 75%

Większość osób na pytanie o pierwszy trójwymiarowy survival horror wymieni bez wahania Resident Evil. Choć nie da się ukryć, iż dzieło Capcomu na lata ustanowiło standardy gatunku, to nie jest ono bynajmniej pierwszym survival horrorem, a nawet pierwszą taką grą w trójwymiarze. Oryginalne Alone in the Dark ukazało się aż cztery lata wcześniej, lecz niestety dość średnie sequele i wyjątkowo nieudane próby powrotu w późniejszych latach (beznadziejne Alone in the Dark: Illumination) pogrzebały legendę w odmętach czasu. Obecnie jednak Pieces Interactive postanowiło powrócić do korzeni z rebootem mocno nawiązującym do oryginału z 1992 roku.

Podobnie jak w oryginale, jako detektyw Edward Carnby i towarzysząca mu Emily Hartwood trafiamy do posiadłości Derceto z powodu wuja Emily – Jeremy’ego. Tym razem jednak jest nieco inaczej – Derceto pełni funkcję ośrodka dla osĂłb cierpiących na róşne schorzenia umysłowe (lub, co niestety było normalne w tamtych czasach, osĂłb, ktĂłrych rodziny chciały się z róşnych powodĂłw pozbyć), a Jeremy Hartwood jest pacjentem. Emily otrzymała od niego niepokojący list, w związku z czym najęła detektywa i przybyła do posiadłości wyjaśnić sytuację. Niestety, będzie to co najmniej trudne – Jeremy zniknął, pracownicy i mieszkańcy Derceto zachowują się podejrzanie, a w grę mogą rĂłwnieĹź wchodzić mroczne siły usiłujące wedrzeć się do naszego świata.



Podobnie jak w oryginale wybieramy postać ktĂłrą poprowadzimy – Emily lub Edwarda – po czym ruszamy do eksploracji. Nowa wersja Alone in the Dark wykorzystuje znany nam z wielu gier widok zza plecĂłw protagonisty, daje nam trzy rodzaje broni palnej, broń białą (ktĂłra nie jest niestety zbyt wytrzymała, ale moĹźemy najczęściej dość łatwo znaleźć zastępstwo) oraz leczenie w formie alkoholu do popijania (to prawie jak polski akcent…). Amunicji i leczenia znajdujemy dość niewiele, zwłaszcza na wyĹźszych poziomach trudności, a stwory, z ktĂłrymi się mierzymy są dość wytrzymałe. Stąd teĹź gra przewiduje rĂłwnieĹź moĹźliwość unikania walki poprzez odwracanie uwagi bestii leżącymi tu i Ăłwdzie przedmiotami do rzucania. Te same przedmioty moĹźemy jednak z powodzeniem wykorzystać do powalenia niektĂłrych przeciwnikĂłw, jako Ĺźe rzucone we wroga zadają mu obraĹźenia – w szczegĂłlności butelki, ktĂłre rzucone bezpośrednio we wroga podpalają go niczym koktajl Mołotowa. DuĹźo zaleĹźy więc od naszej chęci i poziomu trudności na jaki się skazaliśmy. Warto przy tym wspomnieć, Ĺźe poziom trudności jest dwuczęściowy – wybieramy trudność walki i trudność zagadek osobno.

Odnośnie zagadek – są one z reguły dość łatwe, nawet na poziomie „starej szkoły”. Wymagają od nas trochę pamięci i umiejętności obserwacji. WskazĂłwki odnośnie tego co moĹźemy zrobić znajdziemy przede wszystkim w rozmaitych dokumentach, listach i notatkach ktĂłre walają się wszędzie. Część z nich ma tylko na celu wprowadzić nas w klimat lub dodawać nowe informacje, ale warto zdecydowanie przyjrzeć się kaĹźdemu z nich. Zwłaszcza, Ĺźe wszystkie treści zostały dodatkowo świetnie nagrane – jeĹźeli nie chce więc nam się czytać zawsze moĹźemy odsłuchać aktorĂłw, ktĂłrzy zrobili to za nas.



Ciekawostką są przedmioty dodatkowe, zwane tu lagniappe. Mamy piętnaście zestawĂłw tematycznych, kaĹźdy składający się z trzech przedmiotĂłw. Kolekcje moĹźemy uzupełnić na przestrzeni wielu przejść gry, resetujemy ją dopiero ręcznie w menu głównym jeĹźeli chcemy zacząć od nowa. Zbieractwo nie jest w Ĺźadnym razie konieczne, ale niesie ze sobą zaskakujące benefity. Choć część z „gratisĂłw” zapewnia nam przede wszystkim dodatkowe smaczki do historii, to zebranie niektĂłrych zestawĂłw odblokowuje nowe rzeczy… w tym całe nowe zakończenia. Niestety, granie na przemian Edwardem i Emily aby zebrać wszystko nie jest tak fascynujące jak mogłoby być, patrząc na wzĂłr jakim w tym samym gatunku jest chociaĹźby Resident Evil 2 Remake. Róşnice między wyzwaniami stojącymi przed dwĂłjką bohaterĂłw są minimalne (głównie jeden rozdział historii i część znajdowanych lagniappe…), choć na plus liczy się to, Ĺźe obydwoje są traktowani inaczej przez pracownikĂłw i pacjentĂłw Derceto, a takĹźe spotykają inne osoby w róşnych miejscach. Brak za to znaczących róşnic w gameplayu – mamy takie same bronie i szczerze powiedziawszy, nie widziałam większej róşnicy w wytrzymałości czy sile postaci.

OgĂłlnie rzecz ujmując, rozgrywka jest na ogół w porządku (poprawiłabym skradanie, dodała więcej róşnic między rozgrywką obu postaci…), a historia opowiedziana w grze i miejsce akcji jakim jest Derceto są świetne. Niestety jednak Alone in the Dark boryka się z licznymi problemami technicznymi. Mamy przykład zacinających się cutscenek oraz rwania w animacji w trakcie rozgrywki, co zanim znalazłam wątki graczy skarżących się na ten sam problem zwalałam początkowo na mĂłj sprzęt. Niestety, wczytywanie zapisu rĂłwnieĹź wiąże się z problemami. Naśladując niemalĹźe zaleĹźność między piorunem i grzmotem: obraz objawia się nam jako pierwszy, a dĹşwięk wskakuje na swoje miejsce dopiero po dobrych kilku lub nawet kilkunastu sekundach (sic!), w czasie ktĂłrych gramy sobie w absolutnej ciszy.



Mimo błędu z dĹşwiękiem nie da się ukryć, Ĺźe ta część oprawy jest naprawdę świetnie zrobiona. David Harbour i Jodie Comer uĹźyczają głosĂłw (i twarzy) odpowiednio Edwardowi Carnby’emu i Emily Hartwood, dając świetny popis jako główni bohaterowie. Zresztą, nie tylko oni stanęli na wysokości zdania – pozostałe postaci, ktĂłre słyszymy nie tylko w czasie cutscenek, ale teĹź gdy czytamy znalezione zapiski nie odstają ani trochę. Muzyka świetnie pasuje, podkreślając atmosferę – nie tylko w trakcie eksploracji tajemniczego Derceto i… innych miejsc… ale teĹź w trakcie nieco dziwnych spotkań z pozostałymi postaciami kręcącymi się po posiadłości. Oczywiście oprĂłcz muzyki mamy rĂłwnieĹź naprawdę dobre efekty dĹşwiękowe. Odnośnie grafiki – ponownie, mimo problemĂłw technicznych oraz czasem dziwnie doczytujących się szczegółów otoczenia, trzeba uznać, Ĺźe całość wygląda nieĹşle. Derceto jako miejsce akcji jest bardzo charakterystyczne, z jednej strony senne i spokojne jak na miejsce mające leczyć ludzi przystało, ale z drugiej coraz bardziej odsłaniające swoje mroczne oblicze – zrujnowane i zapieczętowane pomieszczenia, nawiązujący do oryginału strych i oczywiście tajemnicze „przejścia”. Derceto najdobitniej pokazuje Ĺźe nie jesteśmy mile widziani poprzez nagłe zmiany otoczenia – i tak wychodząc z sypialni na korytarz zamiast tego lądujemy w cuchnącym bagnie pełnym wijących się olbrzymich pijawek. Jest to oczywiście tylko przykład, zmian jest wiele, widzimy Ĺźe Derceto nie jest tylko fizycznym miejscem ale teĹź swego rodzaju portalem – a siły ktĂłre sprawują nad nim pieczę zdecydowanie chcą naszej zguby.

Potwory, ktĂłre niechybnie spotkamy na naszej drodze, nie są niestety najstraszniejsze – mamy tutaj parę wariantĂłw zombie wyglądających jak potwory z bagien (pasujące, bo Luizjana), dziwne poskręcane istoty będące połączeniem trupĂłw i toczących je olbrzymich czerwi, klasyczne małe pająkowate paskudztwa, a takĹźe latające robactwo. Najciekawsze stwory są tutaj zostawione na deser, często widzimy je czasem tylko i wyłącznie raz w ciągu rozgrywki, a do tego nie zawsze moĹźemy z nimi walczyć. Trochę szkoda, Ĺźe jest tego tak mało, nie są to teĹź design, ktĂłre zapadną w pamięć.

Podsumowując, nowe Alone in the Dark jest grą ze średnim budĹźetem, ale duĹźym sercem. Ma ona sporo problemĂłw technicznych, a twĂłrcy musieli teĹź najwyraĹşniej ograniczyć ambicje odnośnie rozgrywki dwoma postaciami, ale zdecydowanie cieszył mnie czas spędzony z nią. Jest to kawał dobrej historii, niezły gameplay i klimat. Niestety jednak, cena jest dość spora, co moĹźe odstraszyć skuteczniej niĹź niejeden horror. Mam cichą nadzieję, Ĺźe tym razem Alone in the Dark odwrĂłci złą passę na stałe, a ten list miłosny do oryginału zostanie przyjęty na tyle ciepło, aby Pieces Interactive chciało powrĂłcić z kolejną paranormalną sprawą dla pana Carnby’ego. Niekoniecznie z kowbojami-zombie w roli głównej.

Grafika 70% Muzyka 75% Grywalność 75% Ocena końcowa 75%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY świetnie zagrane postaci wyraziste, pełniÄ ce rolę dodatkowej „postaci” Derceto całkiem niezła grafika naprawdę dobra historia znajdĹşki budujÄ ce atmosferę, ale teĹź odblokowujÄ ce ukryte rzeczy

MINUSY problemy techniczne raczej nie przestraszy nikogo mało różnic między scenariuszami wysoka cena

Intel Core i5-12400 2.5 GHz / AMD Ryzen 7 3700X 3.6 GHz, 16 GB RAM, karta grafiki 6 GB GeForce RTX 2060 / 8 GB Radeon RX 5700 XT lub lepsza, 50 GB SSD, Windows 10/11 64-bit