Marcin Wolski - Sodoma

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Sodoma Autor: Marcin Wolski Ilość stron: 312 Wydawnictwo: Zysk i S-ka Rok wydania: 2014 Cena: 35,90 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2015-01-22 Ocena: 70/100

Marcin Wolski po sukcesach na niwie historii alternatywnych powraca w dawnym stylu. Zaprasza do współczesnej Sodomy i każe swemu bohaterowi powtórzyć zadanie, które Bóg zlecił ongiś Lotowi. Jeśli nie znajdzie dziesięciu sprawiedliwych, jego miasto, gigantyczna dziesięciomilionowa metropolia, ulegnie zagładzie, choć tym razem to sami ludzie zgotują ludziom tragiczny los.

Bohater, Tol Willer, ma do dyspozycji parapsychiczne zdolności i tylko 72 godziny. Podjęte zadanie skomplikuje się jeszcze bardziej, gdy na jego drodze stanie piękna osiemnastoletnia Claire, uciekinierka z zakładu dla panien szczególnego przeznaczenia.

Wstrząsająca i głęboko humanistyczna historia o świecie i czasach, które mogą, choć nie muszą nastąpić, opowiedziana zgodnie z najlepszymi standardami kina akcji.

Wielu czytelnikĂłw się ze mną nie zgodzi, i to nawet w sposĂłb kategoryczny, lecz w ocenie niĹźej podpisanego Marcin Wolski ostatnimi czasy uświadczył zniĹźki formy pisarskiej, przy czym osoba potrafiąca czytać ze zrozumieniem od razu spostrzeĹźe, Ĺźe „niĹźej” nie musi oznaczać „nisko”. Wspomniany pisarz dawno temu zawiesił poprzeczkę całkiem wysoko i niekoniecznie jego najnowsze pozycje są w stanie jej sprostać. A jak to jest w przypadku „Sodomy”?

Akcja książki rozgrywa się w stosunkowo niedalekiej przyszłości (poniekąd na podstawie róşnych napomknień wywnioskować, Ĺźe mamy do czynienia z drugą połową obecnego stulecia), dość jednak odmienną od czasĂłw współczesnych w zakresie podejścia do religii, obyczajowości płciowej, ludzkiej podmiotowości. Z drugiej strony jednak rzeczywistość ta ma bardzo wyraĹşne – czasami aĹź zbyt nadto – korzenie we współczesności nam znanej.



Autor lansuje bowiem tezę, iĹź świat zmierza w bardzo, bardzo niepożądanym kierunku, a wszystkie sugerowane przez niego wypaczenia dzieją się właściwie juĹź teraz. Oczywiście dla wielu czytelnikĂłw o bardziej lewicowych poglądach będą to sugestie zupełnie niestrawne, ale jako osobie bardziej zbliĹźonej do przeciwległego bieguna takĹźe niektĂłre koncepty pisarskie wydają mi się one cokolwiek przesadzone. Cała sztuka przy tworzeniu nowego „Folwarku zwierzęcego” polega na tym, iĹźby się nie zsunąć ze szczytĂłw przypowieści w odmęty banału czy wręcz rowy kiczu – tymczasem Marcinowi Wolskiemu niejednokrotnie zdarza się balansować na tej granicy.

O „przesadyĹşmie” autora świadczy chociaĹźby fakt, iĹź do grona Niesprawiedliwych zalicza wszystkich onanistĂłw i samogwałcicielki, a dosłownie nieco dalej zaczyna racjonalizować i samousprawiedliwiać dopuszczenie się przez swego „dobrego” Lota paserstwa.

Marcinowi Wolskiemu przydarzyły się takĹźe wpadki w załoĹźeniach, jak teĹź wpadki warsztatowe. IleĹź to juĹź razy zetknąłem się juĹź u rozlicznych twĂłrcĂłw z myśleniem w kategoriach „powiększmy rozmiary owada 100 razy – będzie strasznie” i podpieraniem go wypowiedziami literackich noblistĂłw i innych JekyllĂłw, w zupełnej pogardzie mając fakt, Ĺźe wzrost masy takiej istoty nie byłby kwadratowy, lecz sześcienny, co prowadziłoby do prostego złamania odnóşy i naruszenia narządĂłw wewnętrznych takich istot. Ale idĹşmy dalej, nie wiedzieć czemu, nagle okazuje się, Ĺźe niemowlę jednej z bohaterek jest jednym ze Sprawiedliwych – i tu się pojawia pytanie, dlaczego tak nie miałoby być z innymi noworodkami w (wielo)milionowym anagramotytułowym mieście? Z kolei raz sędzia Scholl staje się nie wiedzieć czemu prokuratorem…

WraĹźenie beczki dziegciu w kontekście „Sodomy” nie tyle nawet wprowadzałoby w błąd, co byłoby wręcz krzywdzące. Jest to bowiem książka dość udana, bardziej w klimacie „Psa w studni” niĹşli „7.27 do Smoleńska”, niepozbawiona ani niewątpliwych atutĂłw piĂłra Marcina Wolskiego, co teĹź i jego słabości.