Maja Lidia Kossakowska - Siewca Wiatru

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł: Siewca Wiatru Autor: Maja Lidia Kossakowska Gatunek: angel fantasy Wydawca: Fabryka Słów Rok wydania: 2004 Ilość stron: 560 Cena: 28,99 PLN

Nie oszukujmy się – pozycję w świecie literatury fantastycznej mamy doprawdy wysoką. Polacy bowiem piszą naprawdę ciekawe książki, a pomysły wylewają się z nich nieraz strumieniami. Trafiają się rĂłwnieĹź przypadki szczegĂłlne, tzw. „rodzynki”, ktĂłre powodują niezłe zamieszanie na rynku. Do takich „rodzynkĂłw” naleĹźy między innymi Maja Lidia Kossakowska, twĂłrczyni opisywanego przeze mnie „Siewcy Wiatru”.

Sięgając wstecz pamięcią aĹź do dnia zakupu, śmiem stwierdzić, Ĺźe miałem koszmarny dzień. Po ciężkim (doprawdy ciężkim) dniu nauki wyruszyłem w kierunku jednego z wielu krakowskich EmpikĂłw, w poszukiwaniu duĹźej dawki fantastyki w wydaniu książkowym – najlepszego sposobu na rozerwanie się po ciężkim dniu, a trzeba przyznać, Ĺźe jestem niewiarygodnie wybredny. Zanim dokonam zakupu, przegrzebuję, przekopuję, pięć razy przeglądam kaĹźdą z pozycji. W tym wypadku było jednak inaczej – owszem, przynajmniej godzinę w owej księgarni spędziłem, ale po przeczytaniu „zajawki” „Siewcy Wiatru” od razu mnie coś tchnęło. Tak, to dokładnie to coś, czego szukałem: ciekawa tematyka, fantastyczne podejście do tematu, oryginalna fabuła i cięty humor. Do tego anioły przedstawione w tak ludzkiej postaci, obok tego nie mogłem przejść obojętnie. Dokonałem zakupu i skierowałem się czym prędzej do domu. Potem juĹź tylko filiĹźanka herbaty i rozpoczęcie lektury.

Fabuła prezentuje się bardzo interesująco. Autorka skupia się na opowieści stricte anielskiej – mamy tutaj zastępy aniołów oraz tzw. głębię z Lucyferem na czele. Wszystko jest jednak przedstawione tak jakby w krzywym zwierciadle, dlatego teĹź czytelnik dowiaduje się mnĂłstwo ciekawych rzeczy, ale nie będę tego zdradzał, jako Ĺźe odebrałbym wam sporą część wyśmienitej zabawy. Sęk w tym, Ĺźe spokĂłj i harmonia KrĂłlestwa BoĹźego spada na łeb na szyję wraz ze zniknięciem najwaĹźniejszego obywatela – samego Boga. Archaniołowie postanawiają ukryć ten fakt przed publiką w celu uniknięcia jakiejkolwiek paniki. Sęk w tym, Ĺźe dziwny zbieg okoliczności sprawia, Ĺźe wraz ze zniknięciem Pana na Ziemi zaczynają pojawiać się znaki przybycia Antykreatora – władcy pustki, istoty znacznie niebezpieczniejszej od samego diabła. Brzmi ciekawie, nieprawdaĹź? Dodajmy do tego jeszcze wiele mylnych tropĂłw, kilka wątkĂłw pobocznych, oraz ciekawych bohaterĂłw. Główny plan przejmuje tu Daimon Frey – jeden z archaniołów, ktĂłry juĹź z samego początku zostaje przemieniony w Anioła Zagłady, Tańczącego na Zgliszczach. Na późniejszych kartkach moĹźemy natomiast wyczytać, Ĺźe odegra on kluczową rolę w tej całej szopce.



Zabierając się za książkę, brnąłem tak naprawdę w ciemność – pierwszy raz spotkałem się zarĂłwno z tym tematem (w sensie dosłownym) oraz pierwszy raz spotkałem się z tym nazwiskiem. Oczywiście efekty tych wydarzeń (w pozytywnym znaczeniu tych słów) lepsze być nie mogły, ale nie o tym mowa. Skupiając się zatem na samej powieści – mamy tu do czynienia z encyklopedycznym przykładem odnogi gatunku nazwanej Angel Fantasy, w ktĂłrej to głównymi bohaterami są aniołowie (aniołowie w kaĹźdej postaci: ci dobrzy, ci Ĺşli, a zdarzają się rĂłwnieĹź wzmianki o upadłych aniołach). Kossakowska jednak sprawnie operując tym pomysłem, stworzyła bardzo realny obraz swojego świata. Co mam na myśli? Ano przede wszystkim samo przedstawienie aniołów, ktĂłrzy są nader ludzcy, praktycznie rzecz biorąc ze swej boskości pozostały im zaledwie skrzydła. Upijają się, ćpają, korzystają z usług domĂłw publicznych, ich cięty język nieraz powoduje ciarki na plecach nawet totalnego degenerata. Przyznam, Ĺźe jest to swoista nowość (no bo w końcu niecodziennym jest wyobraĹźenie sobie samego Gabriela, ktĂłry najnormalniej w świecie „rzuca mięsem”), ktĂłra była jednym z głównych powodĂłw do tego, aby książkę przeczytać, czego nie Ĺźałuję. Powiem więcej – jej przeczytanie trwało bardzo krĂłtko, a jedyną przerwą na jaką sobie pozwoliłem podczas lektury, to czas na odebranie słuĹźbowego telefonu. Jedyne czego tak naprawdę Ĺźałowałem to faktu, Ĺźe wystarczyło kilka godzin, a ujrzałem jakĹźe dołujący w tym przypadku napis „KONIEC”.

Mimo tego, iĹź cała akcja dobrnęła do końca to czułem pewien niedosyt. Nie było to jednak spowodowane niepoprawnie przeprowadzoną końcĂłwką książki. Wręcz przeciwnie. Po ukończeniu „Siewcy Wiatru” chce się więcej, więcej i więcej! Oczywiście nie kaĹźdy musi podzielać moje zdanie. Obiecuję jednak, Ĺźe wszyscy, ktĂłrzy lubią połączenie czarnego humoru, z powaĹźną tematyką nie poczują się zawiedzeni.

RĂłwnieĹź dla fanĂłw wojennych opowiastek znajdzie się miejsce, albowiem ostatnie kartki to przedstawienie wyśmienitej sceny batalistycznej, a co za tym idzie – trup ściele się gęsto, a autorka potrafi pokazać pazurki. Nie da się ukryć, Ĺźe zna się na rzeczy więc przedstawiona na papierze potyczka jest naprawdę wysokiej jakości.

Ciekawym „zabiegiem” okazał się rĂłwnieĹź wątek miłosny, sprytnie wpleciony do fabuły. Mimo tego, iĹź pod sam koniec wyszedł z tego raczej dramat niĹşli romans, to nawet on nie psuje ogĂłlnej oceny książki, a wręcz przeciwnie, wprowadza kolejny motyw „ludzki” do świata aniołów, przez co stają się one jeszcze bardziej namacalne, bardziej niĹź kiedykolwiek. Pozostaje mi zatem stwierdzić jedno – prĂłcz kilku drobnych błędĂłw typowo piśmienniczych nie zauwaĹźyłem tu naprawdę większych minusĂłw.

Dla kogo jest „Siewca Wiatru”? Wydaje mi się, Ĺźe jest to pozycja przeznaczona dla wszystkich tych, ktĂłrzy chcą się rozerwać. Odpowiednio stonowana, odpowiednio śmieszna, czyta się ją jednym tchem. Poza kilkoma popularnymi literĂłwkami nie posiada większych, rażących błędĂłw, ktĂłre przeszkadzają w czytaniu. NaleĹźy jednak zapamiętać, Ĺźe oceniam książki subiektywnie i mimo wysokiej oceny książka nie wszystkim musi się spodobać, no, ale cóş... to juĹź kwestia indywidualna.

Plusy:

fantastyczni bohaterowie, ich namacalność

szybka akcja

sceny batalistyczne (a dokładniej to jedna scena)

Minusy:

drobne literĂłwki

zbyt szybki koniec – czytelnik chce jeszcze!

Książka otrzymuje 9 w dziesięciostopniowej skali wg Huntera – wszystkie nagrody są przyznane jak najbardziej prawidłowo;)

---

Grzegorz „Hunter” Ĺťmuda
E-mail autora: hunter(at)sztab.com

---