Brandon Sanderson - Żałobne Opaski

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Ĺťałobne Opaski (Mistborn: The Bands of Mourning) Autor: Brandon Sanderson Ilość stron: 384 Wydawnictwo: MAG Rok wydania: 2016 Cena: 35 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2016-06-25 Ocena: 75/100

Żałobne Opaski to mityczne metalmyśli należące do Ostatniego Imperatora, wedle opowieści obdarzające posiadacza wszystkimi mocami, jakie miał do dyspozycji władca sprzed stuleci. Mało kto wierzy w ich istnienie. Oto jednak badacz kandra powraca do Elendel z rysunkami, które przedstawiają Opaski, jak również zapiskami w nieznanym języku. Waxillium Ladrian wyrusza na południe, do miasta Nowy Seran, by zbadać tę sprawę. Po drodze napotyka wskazówki, dzięki którym zaczyna w końcu rozumieć prawdziwe cele wuja Edwarna i tajnej organizacji zwanej Kręgiem.

O ile polscy czytelnicy długo musieli czekać na nadwiślańską premierę kontynuacji „Stopu prawa”, o tyle przedział pomiędzy ukazaniem się „Cieni toĹźsamości” a „Ĺťałobnych Opasek” trudno określić innym mianem niĹź rekordowo krĂłtkiego. W pewien sposĂłb stwarza to dysonans towarzyszący lekturze – o ile jeszcze chwilę temu Marasi była mobbingowana przez Reddiego, kolegę z pracy, o tyle obecnie juĹź ściśle współpracuje z konstablem-generałem Reddim. Z drugiej strony jednak, odświeĹźanie sobie pamięci właściwie nie jest potrzebne.

Inaczej niĹź dotychczas, oś akcji rozgrywa się poza Elendel. W sposĂłb absolutnie niezamierzony przez autora (a moĹźe?) nie mogłem pozbyć się skojarzeń z Pratchettowską „delegacją” komendanta Vimesa poza Ankh-Morpork, gdzie miast znaleźć spokĂłj, trafia on w ścisłe centrum wydarzeń.



Brandon Sanderson niewątpliwie pragnął pchnąć akcję całości do przodu, Krąg i Garnitur ponownie staje się głównym adwersarzem, czytelnik zaś w ogóle w większym stopniu poznaje historię tej organizacji i jej zamierzenia. Co nie zmienia faktu, że zakończenie i tak jest dość zaskakujące.

W mniejszym niż dotychczas zakresie autor skupia się tym razem na osobach Marasi oraz nade wszystko Wayne'a, co czyni całość nieco mroczniejszą. Nie znaczy to bynajmniej, że czytelnikowi podczas lektury nie zdarzy się wybuchnąć śmiechem, niektóre sytuacje bądź dialogi aż iskrzą od kabaretowego komizmu, w jak najlepszym rozumieniu tej frazy.

Amerykański pisarz wykazał się jednak nieprzeciętnym talentem, wieńcząc książkę zakończenie, które jednocześnie jest satysfakcjonujące, jak też rodzi naturalny apetyt na kontynuację, zresztą wprost zapowiadaną w posłowiu.

„Ĺťałobne Opaski” nie są tak poruszające, jak to miało miejsce w przypadku poprzedniczki, czytelnik właściwie ani przez moment nie odczuwa przytłoczenia czy zaniepokojenia. MoĹźna odnieść wraĹźenie, Ĺźe całość stanowi niejako interludium, wprowadzenie do znacznie mroczniejszej i powaĹźniejszej opowieści.