AS-R - Fallout

Informacje o ksiÄ Ĺźce Tytuł : Fallout Autor: AS-R Ilość stron: 471 (pdf) Strona WWW: http://fallout-novel.blogspot.com/ Rok wydania: 2015 Cena: darmowa Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2015-07-18 Ocena: 80/100

Powieści, ktĂłrych akcja umiejscowiona jest w światach gier rzadko kiedy są satysfakcjonującymi pozycjami, przeciwnie, regułą jest prezentowanie przez nie poziomu typowych „produkcyjniakĂłw”, obliczonych na niewyszukaną eksploatację tematu w celu jego maksymalnej monetyzacji. W konsekwencji czasami twĂłrcy „pierwotnego” dzieła w ogĂłle nie wyraĹźają zgody na jego odmienne niĹź cyfrowe adaptacje (bądĹş adaptacje w ogĂłle), co jednak czasami rodzi uczucie niedosytu. Czasami jednak istnieje trzecia droga…

Recenzowana pozycja jest przedstawicielką zjawiska zwanego fan-fiction, czyli twórczości może niekanonicznej, pozbawionej oficjalnego błogosławieństwa dzierżyciela praw do pierwowzoru, lecz będącej efektem tyleż trudu, co i pasji osób będących nade wszystko miłośnikami oryginału, traktujących swoje własne dzieło nie jak pańszczyznę do odrobienia, lecz mniejszy bądź większy hołd. Taki też zamiar autor deklaruje już w pierwszych słowach swego utworu.

„Fallout” stanowi zajmującą opowieść, gdyĹź opiera się na świetnym koncepcie pierwotnym, ktĂłry niejako wymagał „tylko” zręcznego przełoĹźenia na język beletrystyki. Świat gry był zaś na tyle rozwinięty, Ĺźe powieść odwołująca się doń nie wyczerpuje wszystkich wątkĂłw pierwotnej produkcji – chociaĹźby nie dane nam będzie zgłębić środowiska niezdziczanych ghuli z Necropolis, moĹźemy teĹź zapomnieć o wspĂłlnych podróşach z Ianem czy Tychem.

Co jednak kluczowe – pisarz (owszem, autor zasługuje na te miano) nie jest niewolnikiem scenarzystĂłw, czasami obiera inne drogi, czasami dodaje coś od siebie – niejednokrotnie przerywałem lekturę, by sprawdzić, czy dane rozwiązanie fabularne było obecne w grze, czy teĹź stanowi twĂłrczy wkład fana.



Na wybitną wręcz pochwałę zasługuje sposĂłb wplecenia przez autora róşnorakich „smaczkĂłw” – a to odwołania do tzw. easter-eggĂłw występujących w grze (przy czym wypatrzyłem teĹź aluzję do jednego z drugiej odsłony wirtualnej serii), a to zabawne nawiązanie do systemu S.P.E.C.I.A.L, na ktĂłrym opierała się cała – wszak wysoce umowna – mechanika gry.

Największym walorem powieści jest niejednoznaczność głównego bohatera, wywołująca ambiwalencję uczuć u czytelnika. Jedną z podstawowych zalet pierwowzoru – i przyczyn jego sukcesu – był zasadniczy brak jednoznacznego podziału na biel i czerń, a właściwie narzucające się róşnorakie odmiany szarości. Nie inaczej jest z książkowym protagonistą – i otaczającym go, choć moĹźe nie aĹź tak wyrafinowanym światem.

Paradoksalnie, stylowi autora nie moĹźna niemal niczego zarzucić, całości jednak przydałaby się znacząca korekta – błędy językowe, w szczegĂłlności w rodzaju ortograficznych w postaci „pułki” czy „wierzy” dość rażą. Jest to jednak wada łatwa do wyeliminowania na późniejszym etapie, a wierzę, Ĺźe przedmiotowa opowieść takowego doczeka.

„Wojna nigdy się nie zmienia” – słowa otwierające grę bynajmniej nie padają w prologu książki. Cała rzeczona pozycja jest jednak niejako ich nieustannym przypominaniem, stanowiąc pewne memento o człowieku dla człowieka. Pozostaje więc wyrazić nadzieję, Ĺźe opowieść ta doczeka się bardziej konwencjonalnej edycji, jak teĹź Ĺźe jej autor pozostaje zdeterminowanym literacko fanem rĂłwnieĹź kolejnych odsłon cyklu.