Po wielkim sukcesie trzeciej części
The Elder Scrolls (
Morrowind + dodatki:
Bloodmoon i
Tribunal), studio
Bethesda Softworks zdecydowało się stworzyć grę, która nie tylko dorówna swojej poprzedniczce, ale do świata trójwymiarowych RPG wprowadzi nowe standardy. Zadanie nie było łatwe. TES3 to bardzo duży świat, mnóstwo niezależnych postaci, rozbudowanych questów i niebanalna fabuła. O nowej części pojawiała się masa zapowiedzi, popartych bardzo obiecującymi screenami. Spragnieni fani z niecierpliwością oczekiwali jej narodzin. Niestety premiera gry była przekładana kilka razy – co jednak przy tak rozbudowanej produkcji nie powinno dziwić. 21 kwietnia br. był ostateczną datą wydania
Obliviona w naszym kraju.
Zainstalowanie programu wymaga ok. 4,6GB miejsca wolnego na dysku i solidnej konfiguracji sprzętowej: przynajmniej procesora o taktowaniu 2GHz i 512MB pamięci RAM. Niestety bez akceleratora graficznego obsługującego standardów DirectX9.0c nie zagramy. Mało tego, karty pokroju GF6800, jak przyznaje sam producent to rozsądne minimum.
|
|
|
Aż dziw, że widać gwiazdy...
|
Zaraz po zaznaczeniu ikony gry, naszym oczom ukazuje się menu na tle naszego pulpitu, z którego możemy dokonać ustawień grafiki, przejść do strony WWW o samym
Oblivionie, skorzystać z pomocy technicznej czy też po prostu uruchomić
TESa. Twórcy postanowili ułatwić nam konfigurację programu. Wykrywa on sprzęt po czym dokonuje optymalnych dla niego ustawień w grafice. W moim przypadku pomysł spisał się doskonale, ponieważ nie lubię grzebać się w dziale opcji.
Czas zacząć przygodę. Krótki film przedstawia rozważania obecnego cesarza Tamriel, który przeczuwa zagrożenia nadciągające od strony "drugiego świata". Chwilę później, tak jak w poprzednich częściach, stajemy przed wyborem naszej postaci. Ustalamy płeć i pochodzenie bohatera. Do wyboru mamy takie rasy jak : Cesarski, Khajiit, Nord, Ork, Redguard, Argonianin, Breton, Mroczny Elf i Wysoki Elf. I...budzimy się w jakiejś celi - nie znając powodu swojego w niej pobytu. Ku naszemu zdumieniu przybywa cesarz ze strażnikami. Okazuje się, że znajduje się w niej tajne przejście. Uriel Septim VII (władca) rozpoznaje w nas postać ze swojego snu. Mówi nam, że w nocy ktoś zabił mu synów. Jest święcie przekonany, iż mamy go chronić i nakazuje podążać za sobą. Razem z dwoma rycerzami zapewniamy mu eskortę. Nasza grupa jest atakowana przez mistycznych wojowników. Podczas wędrówki podziemiami miasta, cesarz zadaje nam kilka pytań, które związane są z wyborem naszej profesji, czy też gwiazdozbioru. Wybieramy pomiędzy wojownikiem, łucznikiem, magiem, złodziejem... W pewnym momencie Uriel zostaje silnie raniony. Tuz przed swoją śmiercią przekazuje amulet, którym mamy się zaopiekować. Wkrótce dowiadujemy się, że jesteśmy jedyną nadzieją krainy zagrożonej przez Oblivion, królestwo Lorda Dagona. Początek gry wróży nam kolejne ratowanie świata. Gry RPG chyba długo jeszcze nie uwolnią się od tego motywu.
Zaraz po napoczęciu głównego wątku otrzymujemy pełną swobodę, zarówno zwiedzania Cyrodill, nawiązywania nowych kontaktów jak i rozwiązywania pobocznych zadań. Twórcy postanowili nam niczego nie narzucać. Sami dobieramy sobie tempo rozgrywki, bo niemalże każdy quest możemy ukończyć w dowolnym czasie. Warto podkreślić, że świat gry jest faktycznie wiekszy niż w
Morrowindzie - prawie 2x. Do tego dochodzi nam mroczna kraina Oblivion, która składa się z wielu małych wysp umiejscowionych na środku lawy.
Zarówno ten jak i wcześniejszy
TES charakteryzują się niepowtarzalnym klimatem. Choć obie części wykorzystują motywy znane z popularnych tworów literackich, to wprowadzono do nich jednak nieco oryginalności. Przykładem są choćby dwie tak egzotyczne rasy jak Argonianin (człowiek - gad?) i Khajiit (człowiek - kot?). Podstawy rozgrywki niewiele się zmieniły w porównaniu z
Morrowindem. Po krainie poruszamy się z perspektywy pierwszej lub trzeciej osoby. Również klawiszologia pozostała ta sama. Menu ekwipunku zostało uproszczone. Brakuje niestety tu opisów broni, a tabela określa tylko ich wagę, cenę, siłę obrony / ataku. Ewentualnie jeżeli przedmiot ma właściwości magiczne, to po najechaniu myszką na jego ikonę, z prawej strony wysunie się ramka opisująca dodatkowe właściwości. Korzystać możemy z każdego oręża, natomiast to od wyszkolenia postaci będzie zależało jak dobrze. Nasze umiejętności i cechy są bardzo dobrze odwzorowane w rozgrywce. Pojecie "doświadczenia" już dawno zostało skreślone przez panów z
Bethesdy. I chwała im za to. Bohater nie posiada worka bez dna, więc może przenosić tylko taką ilość przedmiotów, na jaką pozwoli jego siła. Postać rozwija się wraz z praktykowaniem jakiejś czynności. Pewna ilość awansów w ćwiczonych umiejętnościach, zwłaszcza głównych dla profesji, przyczynia się do wzrostu poziomu postaci. Level wyżej oznacza możliwość zwiększenia takich cech jak: siła, zręczność, inteligencja... osobowość itp.
The Elder Scrolls IV: Oblivion
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | następna >>
|
Nazwa gry: The Elder Scrolls IV: Oblivion
