Sherlock Holmes: The Devil's Daughter

Informacje o grze Nazwa gry: Sherlock Holmes: The Devil's Daughter Gatunek: przygodówka Producent: Frogwares Dystrybutor: APN Promise Cena: 180,09 PLN Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 70%

Arthur Conan Doyle, gdyby dożył czasów współczesnych, byłby niesamowicie bogatym człowiekiem. Postać Sherlocka Holmesa stała się jedną z ikon popkultury, w naturalny sposób wywołując skojarzenia z późnowiktoriańską Anglią i Londynem. Zarazem co i rusz doczekuje się ona kolejnych reinterpretacji, jedną z nich zaś możemy zaobserwować przy okazji Córki Diabła.

Na wstępie pragnę zaznaczyć, że nie miałem do czynienia z poprzednimi odsłonami serii, nie jestem więc zdolny do formułowania osądów porównawczych. Zaryzykuję jednak tezę, że dotyczyć to będzie większości użytkowników przedmiotowego programu i z takiego właśnie założenia wyszli sami twórcy.

Sherlock Holmes: The Devil’s Daughter pozwala nam się wcielić w najsłynniejszego detektywa wszech czasów (jakkolwiek niejako Hercules Poirot mógłby się poczuć dotknięty tym sformułowaniem), który cierpi dosłownie i przenośnie z powodu bezczynności. Jak nietrudno się jednak domyślić, ta ustanie w już po pierwszych minutach rozgrywki, naszym zadaniem będzie rozwikłanie zniknięcia ojca ulicznego wisusa, a następnie szeregu dalszych spraw.

Piękno brzydoty

Na rozgrywkę składa się szereg elementów – eksploracja prowadzona z wykorzystaniem perspektywy trzeciej osoby, gromadzenie spostrzeżeń oraz (w znacznie mniejszym stopniu, niejako wbrew kanonom gatunku) przedmiotów, prowadzenie rozmów, jak też umiejętność powiązania określonych wątków. Z reguły jeśli utkniemy, to będzie oznaczało, że trzeba zacząć od innej strony, choć backtracking nam nie grozi.

Od czasu do czasu przyjdzie nam się zmierzyć również z jakąś łamigłówką, lecz o stopniu trudności – a właściwie prostoty – nieporównywalnym z żadnym Mystem czy inną tuzą gatunku. Poniekąd można to nawet rozpatrywać w kategoriach zalety tej pozycji, wszak Holmes słynął zwłaszcza z umiejętności dedukcji a nie kryptologicznego geniuszu.

Niestety – nigdy bowiem nie byłem entuzjastą tego rodzaju rozwiązań w grach przygodowych – niejednokrotnie uświadczymy elementów zręcznościowych. Niektóre z nich są zresztą bardzo wdzięczne, jak choćby wtedy, gdy wcielając się w ulicznika Wigginsa (nie tylko Sherlockiem przyjdzie nam pokierować) będziemy śledzili podejrzanego, co będzie od nas wymagało przeskakiwania płotów czy nawet chodzenia po dachach. Niestety, inne wyzwania będą frustrujące oraz podważać realizm produkcji, np. gdy uciekając po lesie będziemy gromadzili ilość postrzałów właściwą dla manekina z poligonu.

Holmes to niekoniecznie flegmatyk z fajką

Skomplementować z kolei należy dialogi snute przez postacie. Widać po nich, że scenarzyści dysponują wcale bogatym słownikiem, który byłby do zaakceptowania przez twórcę samej postaci, jakkolwiek momentami zdają się one być na siłę komiczne – któż z nas jednak nie zna tego rodzaju „żartownisiów za wszelką cenę” w prawdziwym życiu?

Produkcja jest utrzymana we wdzięcznej oprawie audiowizualną. Szczególnie korzystne wrażenie czyniły na mnie londyńskie uliczki i zaułki, pozwalające – złudnie – poczuć swobodę, jak też namiastkę podróży w czasie. Nie są to bynajmniej tak sterylne zakątki jak w przypadku przygód Adama Venture’a – na bruku mogą leżeć i pijacy – ale tym lepiej dla realizmu tej produkcji.

Sherlock Holmes: The Devil’s Daughter to dość przyjemna odskocznia na góra kilkanaście godzin. Gracz może utwierdzić się w przekonaniu o swoim geniuszu, nie dostrzegając jednak, że tak naprawdę jest prowadzony przez autorów za rączkę, a gra „przechodzi się sama”. To mało wymagające wyzwanie, lecz można nie dostrzec tego faktu z uwagi na bardzo klimatyczną oprawę graficzną.

Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/sherlock_holmes_the_devils_daughter

Grafika 85% Muzyka 70% Grywalność 65% Ocena końcowa 70%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY gracz ma uczucie udziału w prawdziwej przygodzie klimat wiktoriańskiego Londynu decyzje niełatwe i mające wpływ na rozgrywkę

MINUSY zbędność szeregu elementów zręcznościowych krótka przechodzi się sama

Intel Core i3 3.6 GHz/AMD FX 4.2 GHz, 6 GB RAM, karta grafiki 1 GB GeForce GTX 460/Radeon HD 7790 lub lepsza, 20 GB HDD, Windows 7/8.1/10 64-bit