Neverwinter Nights 2: Maska Zdrajcy

Informacje o grze Nazwa gry: Neverwinter Nights 2: Maska Zdrajcy Gatunek: crpg WWW: www.atari.com/nwn2/ Producent: Obsidian Entertainment Dystrybutor: CD Projekt Cena: 59,90 PLN

„Strzępy myśli, szeptów, wspomnień. Targany przeznaczeniem. Przeklęty przez Boga Śmierci.”

Zapewne prawie każdy, kto ukończył grę Neverwinter Nights 2 z niecierpliwością wyczekiwał dodatku, który jest zakończeniem kampanii z podstawowej wersji gry. W zasadzie dodatek jest przeznaczony dla takich właśnie osób. Tych, którzy nie mieli jeszcze okazji zagrać w Neverwinter Nights 2, odsyłam do recenzji (która może zachęci ich do gry), natomiast tych, którzy jeszcze nie ukończyli podstawowej kampanii, mogę tylko zachęcić do zrobienia tego, ponieważ naprawdę warto. Jak wiadomo, wielkie rzesze osób, które ukończyły podstawową kampanię, zadawały sobie pytania, próbowały się domyślać, zgadywać, fantazjować odnośnie ciągu dalszego. Wszyscy niecierpliwie czekali na dodatek, który zbliżał się wielkimi krokami. Końcem oczekiwań okazał się 5 grudnia 2007 roku, kiedy to większość fanów RPG (a już napewno w Polsce) poświęcała czas najdroższej polskiej produkcji – Wiedźminowi. Dodatek, pod intrygującym tytułem Maska Zdrajcy, został rozesłany do graczy 6 grudnia (do tych, którzy zamówili grę w pre-orderze sklepu Gram.pl). W ten sposób dostał się w moje szpony 7 grudnia. Jeszcze na wstępie chciałbym zaznaczyć, że jest to tytuł warty zainteresowania, postaram się to uzasadnić w dalszej części tej recenzji.

Według zapowiedzi dodatek miał wnieść wiele nowości do rozgrywki, oczywistym zatem jest rozliczenie wydawcy. Przede wszystkim w oczy rzucają się nowe rasy, takie jak Dzikie Elfy, Półdrowy i Genasi (i cztery ich odmiany - wody, ognia, ziemi i powietrza). Następnym elementem, który uległ rozszerzeniu jest wybór klas, zarówno podstawowych, jak i prestiżowych. Do nowych klas podstawowych zaliczamy Ulubieńca Bogów i Szamana Dusz, wydawca jednak poświęcił więcej uwagi klasom prestiżowym, dzięki czemu mamy pięć nowych do wyboru, między innymi Mistycznego Mędrca z Candlekeep, Niewidzialne Ostrze, Czerwonego Czarodzieja, Świętą Pieść oraz Władcę Burz. Każda z nich ma wiele ciekawych właściwości, dlatego też niektóre wybory mogą być trudne, gdyż bez wątpienia z czegoś trzeba zrezygnować. Do gry wprowadzono również atuty epickie, które można zdobywać od poziomu 21 aż do 30 (który jest górną granicą). Atuty te są znacznie potężniejsze od ich podstawowych odpowiedników, ich wybór jest ogromny, bo jest ich aż 62. Dodatek wnosi ponadto sześć epickich i 86 „zwykłych” zaklęć. Tych, którzy jako klasę swojej postaci wybrali Kleryka, zapewne ucieszy wiadomość iż dodano 9 nowych domen.

Gra daje nam do dyspozycji nowe rasy, klasy, atuty, zaklęcia przedmioty i wiele innych ciekawych opcji.

Również samo rzemiosło uległo zmodyfikowaniu, przede wszystkim łatwiej o różnego typu esencje (można uznać, że jest to jednocześnie modyfikacja potworów, które po śmierci takowe esencje po sobie zostawiają). Te zaś ciągną za sobą wiele możliwości zaklinania, na przykład broni, co czyni ją potężniejszą i bardziej praktyczną (jeśli można tak to nazwać), gdyż niektóre istoty można zabić jedynie przy użyciu broni zadających obrażenia od odpowiednich żywiołów (przykładem może być wszelakiej maści Troll, do którego zabicia potrzebne jest źródło obrażeń od ognia lub kwasu). Oczywiście niektóre esencje trzeba będzie destylować, czyli łączyć, dzielić lub przekształcać. Większość receptur znajduje się w opisach własnych esencji, jednak w czasie gry możemy znaleźć inne receptury, często dające lepsze efekty. Rozszerzeniu uległ również zasób szeroko rozumianych przedmiotów, artefaktów, elementów uzbrojenia i tym podobnych elementów.

Wszystkie wyżej wymienione udoskonalenia możemy przetestować na wielu nowych i potężnych przeciwnikach. Już od początku rozgrywki przyjdzie nam się zmierzyć z wieloma wrogo nastawionymi istotami i takowe będą nas prześladować przez cały czas. W gruncie rzeczy to, z czym będziemy mierzyć się w Masce Zdrajcy jest zupełnie inne od tego, z czym walczyliśmy w „podstawce”. I z całą pewnością potężniejsze.

Scena jak z dobrego horroru;)

Słów parę o technice. Ciekawym rozwiązaniem okazuje się nowy tryb kamery – strategiczny. Co prawda jego biegłe używanie wymaga nieco wprawy (na szczęście przyzwyczajenie się nie zajmuje dużo czasu, z racji że jest to tryb kamery podobny do takiego, jaki spotkamy w większości RTS-ów), ale okazuje się pomocne przy przeszukiwaniu pomieszczeń oraz przy walce z dużą grupą wrogów. Tryb postaci nie został jednak wycofany, zatem konserwatyści nadal mogą z niego korzystać. Według informacji podanych przez wydawcę, silnik graficzny uległ zoptymalizowaniu i udoskonaleniu. Ale czy jest tak faktycznie? Ciężko powiedzieć, sam nie zauważyłem jakichś rewolucyjnych zmian, aczkolwiek pocieszający może być fakt, że nic nie uległo w tej dziedzinie zmianie na gorsze. Grafika, owszem, jest to kwestia w pewnym sensie ważna, jednak nie to jest głównym atutem gier RPG wszelkiego kalibru. Tak czy inaczej, jeśli rozprawiamy na temat grafiki, to kłamstwem byłoby stwierdzenie, że stoi na niskim poziomie.

Neverwinter Nights 2: Maska Zdrajcy - recenzja