Dungeons & Dragons: Dark Alliance

Informacje o grze Nazwa gry: Dungeons & Dragons: Dark Alliance Gatunek: action RPG Producent: Tuque Games Cena: 159,99 PLN Recenzent: Piotr „Klemens” Kociubiński Ocena: 55%

Baldur’s Gate było zdecydowanie jedną z czołowych gier mej nastoletności, zarazem jednak stanowiąc jeden z pierwszych kontaktów z tzw. high fantasy, pod wpływem którego to tytułu pełen najlepszych intencji sięgnąłem po książki dedykowane Faerûnowi i światom pokrewnym. Niestety ich jakość z reguły okazywała się dość przeciętna, nie dorównując historiom roztaczanym przez Black Isle. Może nie tylko ja uległem rozczarowaniu, albowiem wraz z upadkiem Interplay’a przez wiele lat nikt nie chciał stworzyć „wielkiej” pozycji pozwalającej graczowi ponownie odwiedzić Zapomniane Krainy (owszem, kilka tytułów powstało, raczej jednak z definicji celowały one w niszowość), ostatnimi czasy jednak można zauważyć ponowne zainteresowanie tym uniwersum - Larian postanowił zmierzyć się z legendą tworząc trzecią odsłonę Wrót Baldura, zaś Tuque Games wykreować własny brand, czyli Dark Alliance.

Autorzy bynajmniej nie zaniechali własnej śmiałości i z rozmachem sięgnęli po najbardziej znany wątek z Faerûnowego dziedzictwa, a mianowicie historię Drizzta Do’Urdena oraz jego towarzyszy ruszających na odsiecz Dziesięciu Miastom z Doliny Lodowego Wichru, po raz kolejny napastowanym przez iście epickie niebezpieczeństwo. Nie ukrywam, że wątek wywołanego mrocznego elfa uważam za dość wyeksploatowany, niemniej jednak sama historia – przedstawiana w formie cutscenek – przy umiarkowanych wymaganiach jest w stanie się obronić, z reguły nie uważałem własnej inteligencji za obrażaną, a przynajmniej nie w znacznym stopniu.

Nasza dzielna kompanija - choć do rozgrywki przystąpimy pozbawieni jakichkolwiek artefaktów i niewiele silniejsi od goblina

Całe szczęście deweloperzy pozwolili graczom kierować nie tylko owym elfim mistrzem dwóch broni, lecz również jego towarzyszami, a mianowicie krasnoludem Bruenorem Battlehammerem (o dziwo preferującym raczej topór), łuczniczką Catti-brie bądź władającym młotem Wulfgarem. Dla każdego coś miłego, zwłaszcza że każda z nich w istocie nie tylko z nazwy musi się nastawić na odmienny sposób podejścia do stawianych wyzwań.

Pamiętać jednak należy, iż Dark Alliance to action RPG, z naciskiem na pierwszy człon nazwy tego podgatunku. Gracz może więc kierować tylko jedną wybraną postacią, zaś połączenie stylów walki możliwe jest tylko przy okazji skorzystania z (mocno sugerowanego przez autorów) trybu kooperacji. Jeśli więc drogi użytkowniku preferujesz samotniczą rozgrywkę, to miej na względzie, że będzie ona takową do samego końca.

Bugi to niestety norma tej produkcji

Pierwsze wrażenia z danym tytułem miałem dość przyjemne – plenery i lokacje robią wrażenie tak swoim wyglądem, jak też konstrukcją, początkowo również wydaje się, iż powierzono nam wiele rodzajów ciosów, zaś wszechobecne „znajdźki” od razu rozgrzeją serca miłośników wszelakiej maści kolekcjonerstwa i grindu. Niestety gra bardzo szybko zaczyna zalewać użytkownika mnóstwem dziegciu.

Po pierwsze, okazuje się, że tak naprawdę mechanika walk została mocno uproszczona, jak też zwyczajnie została niedopracowana. Miłośnicy tytułów oferujących złożone kombosy – chociażby właściwe dla serii NieR - szybko spostrzegą, iż w przypadku Dark Alliance próżno na takowe liczyć, w czasie walki w istocie rzadko kiedy będziemy wykorzystywali więcej niż trzy czy cztery kombinacje klawiszy (przy czym zaznaczę, iż gra z padem w dłoniach jest wielokrotnie przyjemniejsza).

Mówili, by podążać w stronę światła...

Po drugie, poziom sztucznej inteligencji przeciwników woła o pomstę do nieba, właściwie należałoby ją określić mianem „ynteligencji”. Wystarczy stanąć dostatecznie daleko od grupy przeciwników i zacząć ich ostrzeliwać z wykorzystaniem broni dystansowej, to padając trupem jeden za drugim nawet nie wpadną oni na pomysł, że dzieje się coś nie tak. Jeśli jednak choć na chwilę odwrócimy widok kamery, to… z dużym prawdopodobieństwem oni wszyscy się zrespawnują, albowiem…

…gra nie tyle bazuje, co wręcz niewolniczo opiera się na skryptach, których złożoność nie jest specjalnie wielka. Co gorsza, roi się ona od różnorakich błędów, głównie o charakterze bugów, lecz czasami również miałem wrażenie, iż dana „głupotka” nie stanowiła technicznej niedoróbki, lecz była raczej efektem w pełni zamierzonego, acz nietrafnego konceptu.

Taki widok zawsze cieszy - nawet jeśli towarzyszy szpetnej postaci

Wizualnie i muzycznie produkcja ta nie prezentuje się tak źle, oczywiście o ile ktoś nie oczekuje fotorealistycznej pozycji wyciskającej ostatnie soki z high-endowej konfiguracji. Niestety jednak i tu gracza czeka gorzki posmak, a to z powodu wysoce kontrowersyjnej pracy kamery, jak też zupełnie „niedzisiejszej” fizyki, nieraz wręcz wywołującej rozbawienie jak przy „kultowych à rebours” produkcjach rodem z Bollywoodu.

Dungeons & Dragons: Dark Alliance niestety okazuje się szarganiem znanej marki, które może poskutkować kolejnym okresem wstrzymania jej upowszechniania. Wbrew pozorom i dość licznym utyskiwaniom jest to pozycja o całkiem realnym potencjale, lecz po prostu cechuje ją bardzo daleko posunięte niedopracowanie, właściwe dla Wczesnego (ale to bardzo) Dostępu a nie edycji premierowych. W istocie wymaga ona tyleż licznych „łatek”, co i zwyczajnych aktualizacji, pytanie tylko czy skromność dewelopera i obecna konkurencja pozwoli takowych się spodziewać…

Grafika 75% Muzyka 70% Grywalność 50% Ocena końcowa 55%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY fabularnie nawet zdatna pewna różnorodność postaci miłośnicy grindu będą zachwyceni

MINUSY tak naprawdę Edycja Wczesnodostępowa... ...lecz w cenie pełnoprawnej poziom SI woła o pomstę do nieba skrypty widoczne gołym okiem, a i tak irytujące swoją prostotą i jeszcze raz - wszechobecne bugi

Intel Core i5-9600K 3.7 GHz / AMD Ryzen 5 3600 3.6 GHz 16 GB RAM karta grafiki 6 GB GeForce GTX 1660 Ti / 8 GB Radeon RX Vega 56 lub lepsza 50 GB HDD Windows 7/8/10