Aż do 2 listopada 2009 komputerowe rpg zmierzało ku upadkowi. Aż do 2 listopada 2009 każdy kolejny tytuł coraz bardziej różnił się od gier powstałych w czasie złotej ery rpg, takich jak: Baldurs Gate czy Icewind Dale. Aż do 2 listopada moja wiara w to, że jeszcze będzie lepiej, była jedynie nikłą dogasającą już iskierką ognia. 2 listopada 2009 nic się nie zmieniło. Dopiero kolejnego dnia, we wtorek 3 listopada swoją światową premierę obchodził Dragon Age: Początek. Oldschool powrócił i soczyście skopał tyłki wszystkim nowomodnym wytworów erpegopodobnym.
Najlepszy w tym wszystkim jest fakt, że
Dragon Age nokautuje konkurencję na niemal wszystkich rozstrzyganych płaszczyznach. Począwszy od fabuły. Ta rozgrywa na terytorium Felerdenu, jednego z królestw fantastycznego świata Thedas, któremu charakterem najbliżej do Zapomnianych Krain, znanych choćby z serii
Baldur’s Gate czy
Neverwinter Nights. W zamierzchłych czasach grupa magów sięgnęła po moc należną jedynie bogom, czego tragicznym skutkiem było powstanie Plagi, tysięcy żądnych krwi potworów, które od wieków zagrażają całemu Thedas. Raz na kilka setek lat pojawia się też Archdemon, potężna istota tchnięta duszą upadłego boga, która wspólnie z całą Plagą próbuje zniszczyć świat. Swoistym zakonem wojowników przeciwdziałających zagładzie jest Szara Straż, zgrupowanie równie stare co sama Plaga. W czasach, w których rozgrywa się akcja
Dragon Age, Szarzy Strażnicy są jedynie cieniem swej dawnej potęgi, a na horyzoncie pojawiają się pierwsze oznaki nadciągającej Plagi. Z pozoru banalna i przewidywalna historia okazuje się być pasjonującą przygodą przedstawioną w iście epicki sposób. Jak nietrudno zgadnąć prowadzona przez gracza postać wcielona zostanie w elitarne szeregi Szarej Straży i to właśnie na jej barkach spocznie ciężar obrony całego znanego świata. Jednak zanim to nastąpi czeka ją jeden z sześciu hm… „początków”. Pod nazwą tą kryje się sześć historii rozpoczynających rozgrywkę, na wybór których zdecydować należy się już na etapie tworzenia postaci. Bohaterem może być zarówno dziecko szlachcica, jak świeżo upieczony adept magii czy zamieszkujący odosobnione getto gatunkowe elf. Wybór ten rzutuje nie tylko na parę pierwszych godzin rozgrywki( które to są wtedy od siebie zupełnie różne i warto zapoznać się z każdą opcją), ale też na niektóre późniejsze wydarzenia i reakcje z napotkanymi osobami. Oczywiście archetypy te nie są jedynym czynnikiem warunkującym to jak rozwija się akcja gry. Przeciwnie, na większość z wydarzeń bezpośrednio przekłada się postępowanie gracza i podjęte przezeń decyzje.
Przy okazji wspomnianego powyżej wyboru należy też wykreować własnego bohatera. Trzy rasy (ludzie, krasnoludy i elfy) i trzy klasy (wojownik, mag i złodziej) to z pozoru niewiele. Z pozoru, bo dalsza specyfikacja ukazuje wiele kolejnych ścieżek rozwoju. Wojownik może a nawet powinien specjalizować się w jednym z dostępnych drzewek bojowych, gdzie do wyboru jest choćby broń dwuręczna, łucznictwo czy walka dwoma broniami jednocześnie. Mag może poznawać arkana wybranej dziedziny sztuki tajemnej, co jest o tyle wskazane, że czary są tu dostępne w formie umiejętności wybieranych podczas awansu na wyższy poziom. Dodatkowo każda z klas posiada cztery opcjonalne podklasy dostępne dopiero po odnalezieniu stosownych nauczycieli. Dla przykładu - wojownik może być berserkerem, templariuszem, czempionem lub tkniętym Plagą żniwiarzem. Każdy z powyższych wiąże się ze stałym bonusem do współczynników i dostępem do nowego drzewka umiejętności. Prócz współczynników dostępny jest też bardzo szczegółowy edytor twarzy kreowanej postaci. Przy odrobinie cierpliwości można z całkiem satysfakcjonującym efektem przenieść do gry własne oblicze. Cieszy nawet taki drobiazg jak możliwość szczegółowej modyfikacji miniatury bohatera. Miniatur takich na ekranie monitora pojawić się może jednocześnie cztery, bo tyle też wynosi limit postaci jednocześnie biorących udział w grze: bohater i trzech towarzyszy. Ogólnie jest ich oczywiście więcej, przy czym z kilkoma wyjątkami w akcji uczestniczyć może maksymalnie trójka. Kompani posiadają własny charakter i światopogląd, co objawia się głównie w trakcie rozmów z bohaterami niezależnymi i wymiany zdań - często na temat samego Szarego Strażnika. Za każdym z towarzyszy kryje się też odrębna, nierzadko prawdziwie interesująca historia. Jest nawet kilka całkiem sensownych wątków miłosnych, w tym związek z biseksualnym elfim zabójcą.:) W zależności od tego jak układają się relacje z wybranym druhem, ten otrzymać może różnego rodzaju stałe bonusy do atrybutów. Stąd warto liczyć się z ich zdaniem i od czasu do czasu podarować mu jeden z przedmiotów specjalnie oznaczonych jako dar.
Prócz tych ostatnich w ekwipunku znajdzie się też miejsce na wszelkiej maści oręż do walki w zwarciu i na odległość. Nie brakuje też pancerzy podzielonych na zbroje, hełmy, rękawice i buty. Dodatkowym zróżnicowaniem jest podział na kilka rodzajów materiału z jakiego wykonane są przedmioty: im trwalsze tworzywo, tym większa efektywność na polu walki. Plecak podzielony jest na kilka odrębnych kategorii tak by szybko i sprawnie można było odszukać potrzebną rzecz. Jedną z takich szufladek jest miejsce na mikstury i składniki alchemiczne, miejsce o tyle istotne, że bez odpowiedniego wykorzystania alchemii byłoby bardzo ciężko. Prócz napojów leczących i wzmacniających można też zająć się przygotowaniem trucizny, która pokryje ostrze miecza lub sprytnej pułapki na co mniej uważnych wrogów. Wszystko to rozplanowane w przejrzysty, a nawet intuicyjny sposób, c o zresztą powiedzieć można o całym interfejsie łącznie z charakterystyką postaci i dziennikiem zadań. Dziennik ten zawiera bardzo przydatną funkcję nazywaną kodeksem, w którym zapamiętywane są wszystkie istotne informacje dotyczące świata gry: napotkane książki, opisy co potężniejszych artefaktów i przeciwników, zasłyszane legendy czy notatki związane z zadaniami. Wszystko to w jednym miejscu posegregowane w klarowny i łatwo dostępny sposób. Funkcja naprawdę przyjazna graczowi podobnie jak dziennik zadań, bez którego ciężko było by spamiętać wszystkie zlecone questy.
Dragon Age: Początek - recenzja gry
|
|
|
|
|
| | 1 | 2 | następna >>
|
Nazwa gry: Dragon Age: Początek
