Decay of Logos

Informacje o grze Nazwa gry: Decay of Logos Gatunek: cRPG akcji Producent: Amplify Creations Cena: 71,99 PLN Recenzent: „tenshi_chan” Ocena: 50%

Już nie raz dałam się przekonać, że to nie budżet a pomysł i oddanie sprawiają, że gra zachwyca i pochłania bez reszty. Z dystansem jednak podchodzę do gier, które za cel biorą sobie naśladowanie inne, a z jeszcze większym dystansem, jak ktoś porywa się na naśladowanie takiego hitu jakim był Dark Souls. Jednakże bezsprzecznie jest to gra, którą naśladować warto, bo choć w międzyczasie powstanie wiele kiczu, może również zrodzić się nieoczekiwany przebój, jakim był chociażby Remnant. Decay of Logos plasuje się jednak, gdzieś pomiędzy. Zdecydowanie nie jest kiczem, bo widać starania twórców, by jak najbardziej dopieścić ową produkcję, natomiast bardzo dużo jej brakuje, by mogła stawać w szrankach choćby z Dark Devotion czy Death's Gambit.

Na pierwszy rzut oka widać, że gra zdecydowanie odróżnia się na tle innych pod względem silnika graficznego. Może pierwsze sceny niekoniecznie będą szły w parze z tak cukierkową grafiką, bowiem tragedia i mrok niezbyt dobrze zostały tutaj oddane, jednak późniejszy rozwój relacji z magicznym stworzeniem Elkiem już jak najbardziej jest idealnie dopasowany do możliwości. Fantastyczny świat również dość dobrze został odwzorowany, choć jest trochę pusty. Duże przestrzenie kryją w sobie masę tajemnic, ukrytych przedmiotów, przejść, skrytek, czy irytujących pułapek. Zdecydowanie gra ma sporo zaimplementowanych zagrywek z Dark Souls, mających na celu zirytowanie gracza poprzez zaskakiwanie go nieustannymi niebezpieczeństwami.



Niestety bieganie po pustych placach w te i nazad by znaleźć jakiś ukryty przedmiot średnio bawi. Byłoby to jednak do wybaczenia, bowiem gra posiada dość dobrze zarysowaną fabułę, a tajemnicza więź z Elkiem jest bardzo interesującym zabiegiem w tego typu grze, co napędza naszą ciekawość, jak to się rozwinie. Problemem jednak jest sama walka... Mam wrażenie, że rzeczywiście wzorowano się na Dark Soulsach, bowiem potyczki z wieloma przeciwnikami, nigdy nie wróżą nic dobrego, a giganci pełnią rolę tzw. bossów, w dodatku odpoczynek w kapliczkach odradza wszystkich wrogów, brzmi znajomo? Jednak to przecież nie duzi bossowie czy poziom trudności sprawiły że ludzie pokochali Dark Souls. To nie grafika przykuwała do Lords of The Fallen, to nie pułapki kazały mi ciągle wracać do lochów Dark Devotion. Jeśli twórcy Decay of Logos tak myśleli, to nie odrobili pracy domowej. Haczyk tkwił bowiem w niesamowicie satysfakcjonującym modelu walki. Trudnym, lecz do wyuczenia. Wymagającym, ale do opanowania. Tutaj niestety ten system jest drewniany jak sami przeciwnicy: dosłownie i w przenośni, walczymy bowiem w dużej mierze przeciwko ożywionym kłodom drewna...

Trudność w walce polega tutaj na tym, że ilość staminy szybko się kurczy, a uniki mają delikatne opóźnienie, przez co są nieefektywne. Łatwiej i szybciej jest po prostu odejść po wykonaniu ataku kilka kroków w tył niż wykonać szybki unik. Dodajmy do tego nieintuicyjny ekwipunek i automatyczne levelowanie, które nie pozwala nam inwestować w wybrane przez nas zdolności i mamy grę RPG, której losy przestają nas obchodzić. Przeciwnicy również są dość monotonni. Mają w zanadrzu kilka ataków na krzyż, nie ma sensu ich parować, bo atak w odpowiedniej chwili po prostu unicestwia wszystkie ich zamiary. No i bossowie to wielkie... ale rozczarowanie. Mają niewielki asortyment ruchów i jeśli nie rzucimy się na nich na hurra, tylko wykażemy odrobinę cierpliwości, to w zasadzie nic nam nie zrobią... Więc mimo, że ów pustawy świat kryje w sobie sporo zagadek, to jednak bram wyzwań, możliwości nauki i rozwoju w wybranym przez nas kierunku mocno zniechęca, by iść dalej i poznać fabułę do końca.



Części ekwipunku również wypadają losowo, można jednak trzymać ograniczoną ilość rzeczy czy mikstur, co jest bardziej realistyczne, ale też ciężko wszystko wypróbować i zdecydować się na konkretny typ broni. Dość szybko psuje się nasza zbroja i oręż, co nieco zwiększa poziom trudności, bowiem istnieją momenty, w których możemy zostać całkowicie bezbronni, zdani tylko na własne pięści. Elementy ekwipunku zazwyczaj wypadają z martwych przeciwników, więc nie powinniśmy się zbytnio martwić, że czegoś nam zabraknie, tylko po prostu pilnować wskaźnika zepsucia i uważać, by nie zabijać przeciwników blisko krawędzi czy ścian, bo niestety łup często wypada „w ścianie” bądź dopiero po jakimś czasie kapkę dalej. Sami też możemy utknąć w niektórych elementach, bo ktoś nie przewidział, że fani Dark Souls, lubią sprawdzać każdy zakamarek, próbują wskoczyć tam, gdzie nikt by nie pomyślał...

Miłym elementem jest nasz przyjaciel Elk. Sympatyczny zwierz, jest jednak na wpół dziki. Szybko się stresuje i często trzeba go karmić jego przysmakiem, by się uspokoił. Nie pohasamy więc na jego grzebiecie przez pola i łąki, ale można go wykorzystać, by przeważyć ciężkie elementy i otworzyć kolejne przejścia. Niestety zwierz nie zawsze pójdzie za nami, nawet najedzony średnio się słucha i nie można go w żaden sposób zawołać...



Generalnie pomysł na grę bardzo zacny, choć mocno niedopracowany. Sporo bugów, sztywny system walki, pustawy świat - tego nie przyćmi kilka pozytywnych zaskoczeń czy niespodziewanych pułapek, które potrafią sponiewierać nas, niemal jak w Soulsach. Tej grze zabrakło po prostu duszy, nie uzależnia satysfakcją, nie ciągnie do odkrywania tajemnic. Jest jednak poprawną pozycją. Na bugi też można przymknąć oko, jeśli nie ma się w co grać.

Bardzo dziękujemy serwisowi GOG.com za udostępnienie kodu recenzenckiego w celu umożliwienia powstania niniejszego tekstu - https://www.gog.com/game/decay_of_logos

Grafika 60% Muzyka 50% Grywalność 60% Ocena końcowa 50%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY fabuła (jak na gatunek) Elk

MINUSY pustawy świat system walki bugi

Intel Core i7-4790 3.6 GHz / AMD Ryzen 5 1600 3.2 GHz, 8 GB RAM, karta grafiki 2 GB GeForce GTX 960 / Radeon R9 285 lub lepsza, 3 GB HDD, Windows 10 64-bit