CSI: Kryminalne Zagadki Las Vegas – 3 Wymiary Zbrodni

Informacje o grze Nazwa gry: CSI: Kryminalne zagadki Las Vegas – 3 Wymiary Zbrodni Gatunek: przygodówka WWW: www.ubi.com/US/Games/csi/ Producent: 369 Interactive Dystrybutor: Cenega Poland Cena: 14,90 PLN

Kiedyś ktoś wpadł na pomysł, aby zekranizować książkę. Kino, nowo powstałe medium dało możliwość spojrzenia na dzieła książkowe z zupełnie innego punktu widzenia. Gdy na rynek weszły pierwsze komputery i konsole do gier ludzie spragnieni nowych wrażeń wkroczyli w nowy etap w historii multimedialnej rozgrywki. Z czasem na monitorach naszych pecetów zaczęły gościć postacie znane dotychczas z książek i filmów. Na początku jako zbiór kilku pikseli na krzyż, później przybierając coraz bardziej humanoidalne formy. Obecnie gra komputerowa stanowi starannie zaplanowany element kampanii reklamowej każdego większego hitu kinowego. Często owe produkcje to kiepskie budżetówki, powstałe jedynie jako maszynka wyciągająca pieniądze z portfeli kinomanów.

CSI – Criminal Scene Investigation – pod ową nazwą funkcjonuje zespół naukowców – kryminologów badających miejsce zbrodni. W historii seriali telewizyjnych wielkimi literami zapisał się cykl seriali o owych technikach, znany polskiemu miłośnikowi kryminałów jako Kryminalne Zagadki Las Vegas (niezależnymi kontynuacjami są Kryminalne Zagadki Nowego Jorku i Miami). Serial zyskał miano wręcz kultowego, ma miliony fanów na całym świecie. Na jego podstawie powstało kilka gier komputerowych. Czy najnowsza część cyklu – Trzy Wymiary Zbrodni – okaże się dobrą produkcją, czy klasycznym wyciągaczem pieniędzy?

W grze CSI: Kryminalne zagadki Las Vegas – 3 Wymiary Zbrodni wcielamy się w rolę bliżej niezidentyfikowanego technika CSI. Naszym zadaniem jest rozwiązanie pięciu zagadek kryminalnych godnych samego Holmesa. Współpracować będziemy z postaciami znanymi z serialu – aspekt ten wypadł niezwykle wiarygodnie, gdyż w grze wykorzystano wizerunki i głosy aktorów.

Jaki tu bałagan...

Gra podpada pod pewien schemat. Na początku trafiamy na miejsce zbrodni. Szukamy poszlak, zbieramy materiał dowodowy, przesłuchujemy świadków. Na niższych poziomach trudności po zebraniu wszystkich możliwych tropów ukaże się naszym oczom odpowiedni komunikat, a miejsce zbrodni zostanie oznaczone zamkniętą kłódką. Warto wspomnieć, iż grając w tryby przeznaczone dla bardziej wtajemniczonych graczy będziemy musieli wykazać się iście sokolim wzrokiem – niektóre rzeczy mogą umknąć nam przy pierwszej wizycie na miejscu zbrodni. Po pierwszych oględzinach dajemy sygnał patologowi, aby jego ludzie zabrali ciało. Następnie zazwyczaj udajemy się do laboratorium, ew. do polowej jednostki badawczej, jeśli przestępstwo miało miejsce z dala od głównej placówki CSI. Zdejmujemy odciski palców, porównujemy je, analizujemy skład chemiczny substancji, sprawdzamy DNA – wszystkie te czynności brzmią niezwykle frapująco, jednak zostały ograniczone do kilku kliknięć. Porównujemy pasujące do siebie szlaczki i gotowe – pod koniec rozgrywki wszystko wykonujemy niemal machinalnie. Kolejną lokacją w naszej drodze „od zera do CSI oficera” jest prosektorium. Niestety, nie będzie nam dane analizować wnętrze ofiar, musimy się ograniczyć do zadania kilku pytań lekarzowi, ew. pokręceniu kamerą i poszukaniu jakiejś drobnostki, która mogła kornerowi umknąć. Następnym miejscem wartym wspomnienia jest gabinet Brassa – gdy zdobędziemy wystarczającą ilość materiału dowodowego, którymi uzasadnimy nasze podejrzenia możemy prosić tam o nakaz przeszukania/przesłuchania/aresztowania. Ważną rolę pełni „trójca dowodowa”. Stanowi ona podstawę do zdobycia nakazu – wiąże ona podejrzanego z ofiarą i miejscem zbrodni.

Ciekawostka – nie licząc ostatniej sprawy zwykle mamy trzech podejrzanych – cóż, widać kryminaliści chodzą trójkami. W każdej misji udajemy się z wizytą do kilku mniej lub bardziej miłych osób. Jeśli otrzymamy zgodę, to oprócz przyjacielskiej konwersacji rozglądamy się po ich lokum. W przeszukiwaniu pomoże nam cały asortyment sprzętu podzielonego na dwie kategorie - „do wykrywania” i „zbierania”. Oprócz standartowych rękawiczek, aparatu fotograficznego i latarki dostaniemy do naszych wirtualnych rączek znany każdemu miłośnikowi kryminałów luminol i proszek daktyloskopijny. Łącznie około 16 rodzajów sprzętu. Jeśli pogubimy się w natłoku faktów, możemy poprosić o pomoc któregoś z bohaterów serialu – chętnie służą radą, lecz każda ich ingerencja obniża naszą notę końcową.

I see dead people...

Grafika wykonana jest starannie. Akcję obserwujemy z oczu głównego bohatera. Do gry wystarczy nam tylko myszka, do kolejnych części lokacji przenosimy się za pomocą kliknięć. Oprawa dźwiękowa także stoi na niezgorszym poziomie. Rozgrywkę umilają nam wstawki animowane, znane z serialu. Przedstawiają różne hipotezy, opcje, czy fakty w bardzo efektowny sposób.

Główną wadą gry jest skrajna liniowość. Mimo iż czasem otrzymujemy namiastkę wolności nie dajmy się zwieść pozorom – gra jest liniowa aż do bólu. Ba, odniosłem wrażenie, iż w wyniku błędów w kodzie gry, czasem gdy pójdziemy troszkę niezgodnie z założeniami twórców, i coś przeoczymy blokuje nam się możliwość przejścia danego poziomu – blokują się kluczowe kwestie dialogowe etc. Jedynym lekarstwem jest magiczny przycisk restart. Irytują mnie także wszechwiedzący bohaterowie, skutecznie podcinający nam skrzydła, komentarzami, że w danym miejscu nic nie ma. Mimo wszystko większa przyjemność sprawiłoby mi samodzielne przeszukanie danej lokacji, i możliwość sprawdzenia własnych hipotez, które niejednokrotnie się nasuwają.

To rzuca trochę światła na sprawę...

Gra budzi mieszane uczucia. Z jednej strony mamy świetną fabułę, i naprawdę zaskakujące zagadki, które możemy poznawać „od podstaw” krok po kroku. Z drugiej strony gra jest skrajnie liniowa, posiada błędy o tyle groźne, że nie widoczne na pierwszy rzut oka, a nie jednokrotnie uniemożliwiające ukończenie rozgrywki. Grę warto przejść chociażby po to, aby poznać ich zakończenie. Niestety, wątpię, aby komuś chciało się przechodzić grę jeszcze jeden raz. Mimo, iż uważam się za fana serialu nie mogę powiedzieć, iż gra jest dobra – mogła by być dobra, gdyby usunięto błędy i obniżono cenę. Jak na chwilę obecną cena oscylująca w granicach 70 zł jest stanowczo za wysoka jak na grę, która owszem, daje sporo satysfakcji, ale z odrobiną samozaparcia można ją ukończyć w jeden dzień. Gra została wydana przez Cenegę w dobrej kinowej (całe szczęście) wersji językowej.

Grafika 80% Muzyka 70% Trudność 60% Grywalność 70% Ocena końcowa 70%

10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

PLUSY klimat grafika niskie wymagania fabuła

MINUSY błędy krótki czas gry liniowość

Procesor Pentium III 500 MHz, 512 MB RAM, 16 MB akcelerator 3D, 1.5 GB HDD.