Wojciech Szyda - Stroiciel ciszy

Informacje o książce Tytuł: Stroiciel ciszy Autor: Wojciech Szyda Ilość stron: 301 Wydawnictwo: Zysk i S-ka Rok wydania: 2011 Cena: 34,90 PLN

Stanąć twarzą w twarz z klonem Chrystusa. Posiadać kilkanaście wersji samego siebie. Rozwikłać tajemnicę drapieżnych aniołów. Zawrzeć całą Biblię w opisie jednego dnia.

Lubię antologie opowiadań, gdyż dają one dość łatwą możliwość przekonania się o talencie autora, jego umiejętności zaciekawienia czytelnika, zaskoczenia go niebanalnymi konceptami, bez możliwości ucieczki w wymówki konieczności zbudowania spójnego świata czy utrzymania wartkiej akcji „przytrzymującej” odbiorcę przy liczącej sobie –set stron pozycji. A po „Siedemdziesięciu dwóch literach” Teda Chianga przekonałem się, iż możliwe są opowiadania o treści religijnej, niekoniecznie konfesyjne (czy antywyznaniowe), a zarazem interesujące. Dlatego też ciekaw byłem najnowszej pozycji Wojciecha Szydy, osadzającego swą specjalizację właśnie w takowej niszy.

Pierwsze trzy opowiadania – „Raport łotrów”, tytułowy „Stroiciel ciszy” oraz „Ciało i krew” - okazały się jednak zniechęcające. Aż nazbyt klarowne aluzje, przewidywalny rozwój wypadków, a także pewna wręcz dydaktyka kazała mi się zastanowić, czy aby autor nie zanadto misyjnie podszedł do swego przedsięwzięcia. Chwilami zaczynał się robić wręcz pretensjonalny…



…i wtedy nastało „Wieczne oblężenie”, dowodzące, iż poznaniak, jeśli tylko sobie pozwoli czasami na nieco więcej luzu, ironiczny uśmiech, odsłania twarz zupełnie intrygującego autora, bynajmniej wcale nie wyrzekającego się swoich przekonań. Prosty świat, prosty koncept na zawiązanie fabuły, tym bardziej logiczne, choć wcale nie tak przewidywalne zakończenie, wodzenie czytelnika za nos – oto, czego się spodziewam po zręcznym pisarzu sięgającym po formy krótkie.

Czasami wręcz zbyt krótkie, sugerujące, iż miast z opowiadaniem mamy raczej do czynienia z nieco bardziej rozbudowaną felietonistyką, refleksją prawnika-praktyka nad rozwojem wypadków i kształtem przyszłości, ku jakiej one prowadzą. Ot, takie „Osobodante”, będące tyleż pastiszem, co zarazem wcale poważnym kawałkiem publicystyki.

Również po nagłym wydobyciu się z Po’Sen wręcz odczułem żal, iż podróż po jego ulicach trwała tak niedługo, mając skrytą nadzieję, iż być może dane mi będzie doń wrócić na dłużej… Ciekaw tylko jestem, na ile suwerenny w tworzeniu tego świata był autor, w szczególności czy dziełko to nie powstało pod wpływem wizyty w kinie na „Incepcji”.

Nie wszystkie opowiadania są wszakże lekkie. Najbardziej symptomatyczna jest „Drabina i łańcuch”, dość mocno przesiąknięte neoplatońskim duchem filozofii św. Augustyna – i fascynacji ową żywioną przez autora. Co prawda większa jego część nie sprawia zbyt skomplikowanego wrażenia, ot, kryminał noir z pewną dozą angel fantasy w tle, acz dla pełnego zrozumienia poniektórych fragmentów – jak i samego zakończenia – konieczna będzie większa doza wysiłku intelektualnego.

„Stroiciel ciszy” jest zbiorem dość nierównym, niektóre opowiadania bowiem nie porażają swoją głębią, podczas gdy w innych można się dopatrzyć drugiego, a pod nim i trzeciego dna. I jakkolwiek nie dorównują one wspomnianej wcześniej pozycji Teda Chianga, to zrodziły u mnie chęć pogłębienia znajomości twórczości Wojciecha Szydy.