Nie jestem w stanie współcześnie przypisać tej wypowiedzi konkretnego autorstwa, ale zapadło mi w pamięć sformułowanie, iż dobry dziennikarz przede wszystkim z wykształcenia powinien być nade wszystko kimś innym. Podobne wrażenie zwykło mi towarzyszyć podczas mej czytelniczej przygody z szeroko rozumianą fantastyką – jakkolwiek nie byłoby mi trudno wskazać kilku twórców przez całe swe życie związanych z pisarstwem, a których dzieła zwykłem szanować, o tyle z reguły niebanalność dzieł łatwiej zwykła przychodzić miłośnikom takiego czy innego tematu, niejako przy okazji „odziewających” swe pasje w beletrystyczne szaty.
Ursula K. Le Guin zasłynęła nie tylko jako utalentowana prozaiczka, lecz również osoba, która wprowadziła socjologię i antropologię jeśli nie na salony fantastyki, to przynajmniej za próg fandomu – i chyba nigdy nie było to tak widoczne jak przy okazji tomu „Wracać wciąż do domu”.
Przedmiotowa pozycja jest nieco mniej „zborna” niźli w przypadku dzieł łączonych przez tyleż świat, co bohaterów (jak w przypadku cyklu o Ziemiomorzu), jak i same uniwersum (by wskazać na Ekumenę), jakkolwiek pierwsze trzy składające się nań teksty sprawiają właśnie takie wrażenie, hołdując mimo wszystko dość tradycyjnym oczekiwaniom. Dalej jednak zaczynamy mieć do czynienia nie tyle z typową historią w mniej czy bardziej niezwykłym świecie, co samym jego kreowaniu z „zewnętrznej” perspektywy.
John R.R. Tolkien był znany z przywiązania do kultury literackiej swoich światów, wkładając w ten trud w stopniu wręcz niezrozumiałym dla większości czytelników. Adekwatnie postrzegać należy również wysiłek Le Guin – snującej rozważania o związkach rodzinnych, komponujących pieśni i przyśpiewki ludowe, ale też podającej szczegóły o praktykach hodowlanych i uprawnych czy tabu społeczeństw, które dopiero miałyby nadejść – nastać po kolapsie cywilizacyjnym, który dopiero przed ludzkością. Niestety naukowa maniera nie czyni całości specjalnie zajmującą lekturą…
„Wracać wciąż do domu” to pozycja nierówna, składająca się z niespecjalnie przystających do siebie elementów – typowego fantasy, ale też i całych wielkich rozdziałów właściwych dla współczesnych podręczników RPG, w końcu zaś bardzo specyficznych opowiadań, które niewątpliwie powstawały podczas (zbyt) długich oczekiwań na lotniskach. Książka sprawia wrażenie hermetycznego dzieła stworzonego przez pasjonatkę dla pasjonatów – i tylko nich.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
