„Smokobójca” jest to zbiór (de facto dwóch, aczkolwiek bardzo rozbudowanych) opowiadań autorstwa Tomasza Pacyńskiego, jednak w przeciwieństwie do „Linii ognia” oraz „Szatańskiego interesu” opowiadania te nie mają ze sobą powiązań, ani nie nawiązują fabułą do wcześniej wspomnianych zbiorów i ich bohaterów. Książka ta jest nawiązaniem do uniwersum „Sherwood”, „Maskarady”, „Wrót Światów” oraz do (!) legendy o smoku wawelskim.
Głównymi bohaterami tytułowego opowiadania jest znany zabójca smoków, prawy i mężny rycerz jak zwykło się o nim mawiać – sir Roger z Mons – oraz marzący o sławie, nieustannie snujący plany i czekający na okazję do udowodnienia swojej wartości – szewc Zelówa. Bieg wydarzeń skrzyżował drogi owych bohaterów, obaj mieli zamiar zabić tego samego smoka, dla Zelówy było to spełnienie marzeń i szansa na odmianę losu zarazem, natomiast dla sir Rogera z Mons było to kolejne, zwykłe zadanie. Biorąc pod uwagę legendę o smoku wawelskim, szewczyk podszedłby smoka podstępem i pokonałby go bez walki, natomiast z punktu widzenia szeroko rozumianej fantastyki, mężny rycerz stoczyłby ciężki bój ze smokiem, na śmierć i życie, w którym to poczwara niechybnie straciłaby życie. Niewyjaśnioną pozostaje jedynie kwestia, komu się powiedzie i jaką taktykę obierze...
Z uwagi na „swojski” rodowód opowiadania czyta się je naprawdę przyjemnie, co jakiś czas będąc pobudzanym do śmiechu bądź refleksji. Autor wiele elementów, które bardzo często pojawiają się w szeroko rozumianej fantastyce, przedstawił w inny sposób, zatem nie ma tutaj mocarnych, niemal niezniszczalnych smoków, jakie zwykły się pojawiać w innych powieściach, czy nawet grach.
Drugie opowiadanie, które nosi tytuł
„Komu wyje pies”, jak już wspomniałem, zostało osadzone w realiach, które mieliśmy okazję poznać czytając trylogię rozpoczętą przez
„Sherwood”. Pojawiają się tam znani już bohaterowie, między innymi najemny zabójca – Ramirez Claymore – szeryf Nottingham – Robert de Reno – czy Guy Gisbourne. Fabuła opowiadania jest umieszczona przed bądź w czasie wydarzeń przedstawionych w
„Sherwood”, a przynajmniej tak wynika z moich ustaleń, aczkolwiek nie zauważyłem fabularnych powiązań, także niezależnie co przeczytamy jako pierwsze i tak nie odczujemy różnicy. Niewątpliwie wydarzenia obracają się w dużej mierze wokół Ramireza Claymore, który jak się okazuje nie jest tylko najemnym żołdakiem. Niestety, jak to w życiu bywa, znajdują się ludzie, którzy chcą wykorzystać jego możliwości do swoich celów, wykorzystać niczym narzędzie. Część opowiadania nie ma w ogóle związku ze wcześniej wspomnianym bohaterem i szczerze mówiąc nie mam pojęcia w jakim celu została wprowadzona, mimo wszystko jest, że tak napiszę, nowatorska. W końcu nie co dzień widzi się tekst pisany z perspektywy... kota, pod warunkiem, że nie mówimy o lekturach ze wczesnych klas szkoły podstawowej:).
Doprawdy ciężko podsumować coś tak złożonego, z całą pewnością jest to pozycja obowiązkowa dla fanów twórczości
Pacyńskiego. Pozostałych mogę jedynie zachęcić do lektury, zaznaczając jednocześnie, że jest to książka warta przeczytania.
|
| Autor: Ramirez
|
|
|
|
|
Tytuł: Smokobójca
