Tim Collins mieszka w Londynie. Jest autorem 16 książek dla młodzieży, których łączny nakład wyniósł ponad 200 tys. tylko w Anglii! Jego książki zostały przetłumaczone na ponad 20 języków! Jest licznie nagradzany, m.in. nagrodą Manchester Fiction City Award i Lincolnshire Book Award.
Zaczynamy pierwszego stycznia. W tym roku nasz „nastoletni” bohater skończy sto lat. Nigel mieszkał wraz ze swoją młodszą siostrą, Mavis, w sierocińcu, skąd zabrali ich nowi rodzice. Państwo Mullet byli wampirami, którzy pragnęli założyć rodzinę. Jedyną możliwością, żeby tak się stało było przemienienie dziecka w wampira. Tak więc Nigel i Mavis zostali wampirami. Łaa ha ha ha (demoniczny śmiech)! Wampiry są szybkie, zwinne, silne i niebiańsko piękne (tutaj akurat mają hipnotyzujące spojrzenie). Nasz bohater niestety nie miał żadnej z tych wampirycznych cech. Ubolewał nad tym, ponieważ bardzo by mu się przydały w dalszym życiu (jeśli tak można nazwać żywot nieumartego). Ponadto bardzo chciał zdobyć serce pięknej Chloe. Nigel jest wiecznym piętnastolatkiem, który zmaga się z trądzikiem i brakuje mu pewności siebie. Żeby tego było mało, zwierzęta go nie cierpią. Wręcz działa na nie jak płachta na byka. Czy uda mu się rozkochać w sobie uroczą Chloe? A może już na wieki pozostanie nieudacznikiem godnym pożałowania?
„Cierpienia młodego wampira” są napisane w formie pamiętnika. Podzielone na daty i godziny, opatrzone wieloma ilustracjami jak spod ręki nastolatka, a nie jakiegoś wybitnego artysty. Mówi się, że w pamiętnikach jak i na scenie „tak ma być” gdy aktor na scenie potyka się o własne nogi, Reżyser zawsze powie, że wszystko było zaplanowane. Chciałabym jednak zwrócić uwagę na pewne błędy, które mocno rzuciły mi się w oczy. Przeważnie ich nie liczę, bo przy piątym tracę rachubę, ale tym razem były tylko dwa. Pierwszy uderza mnie w tabeli, w której Nigel opisuje swoich rywali i ich szanse w drodze po serce Chloe: „…po chodzi z gorszej części miasta…” - uczono mnie, że „pochodzi” pisze się łącznie, a tu nagle niespodzianka. Kilkanaście stron dalej znowu dostaję cios. Otóż telewizja układając program nie wzięła pod uwagę „pracowników planujących na nocną zmianę i nieumartych”. Hm… Zdaje się powinno być pracujących, ale pewnie niektórzy zamiast „pracować”, „planują” oglądać telewizję. Nie będę się sprzeczać. Może nie zrozumiałam do końca sensu wypowiedzi.
Autorem
„Cierpień młodego wampira” jest wspomniany
Tim Collins chociaż czytając mamy wrażenie, że autorem jest Nigel Mullet (przecież to pamiętnik). Gwiazdki znane nam jako przypis od autora (niekiedy tłumacza) są przypisami od samego Nigela. Używa ich tak jakby poza treścią, którą ma się interesować czytelnik. Zawiera w nich informacje o głupocie pisarzy, ponieważ wampiry wcale nie mają takich cech jakie są opisane w
„Drakuli” czy
„Zmierzchu”. No cóż, każdy wampir jest inny, prawda?
Popołudnie nie było całkowicie zmarnowane, chociaż przyznam się szczerze, że jestem rozczarowana. W książce tak naprawdę nie ma nic co powinno się znaleźć w powieści o wampirach. Gdzie jest akcja, mrok, groza, napięcie? W tym przypadku jest tylko pierwsza miłość i niewiele więcej. Nie ma nic co przyprawiłoby mnie o dreszcze, nie mówiąc już o włoskach stających dęba.
|
| Autor: Asiunia
|
|
|
|
|
Tytuł :
