Terry Pratchett - Niuch

Informacje o książce Tytuł: Niuch (Snuff) Autor: Terry Pratchett Ilość stron: 360 Wydawnictwo: Prószyński i S-ka Rok wydania: 2012 Cena: 29,90 PLN

Powszechnie uznawana prawda głosi, że kiedy policjant wyjeżdża na urlop, zanim jeszcze zdąży otworzyć walizkę, już znajduje pierwsze zwłoki. Komendant Sam Vimes ze Straży Miejskiej Ankh-Morpork jest właśnie na urlopie na wsi – niewinnej i wesołej, ale nie dla niego są zwykłe trupy w szafie. Trupów jest więcej, bardzo wiele, a także pradawna zbrodnia, straszniejsza niż morderstwo. Vimes znalazł się poza swoją jurysdykcją, poza kompetencją, niekiedy zagubiony i poza granicami zrozumienia, pozbawiony kanapek z bekonem, ale nie przebiegłości. Podobno w końcu wszystkie grzechy zostają wybaczone. Ale chyba nie całkiem wszystkie...

Słodkie piękne czasy nowych tomów „Świata Dysku” Terry'ego Pratchetta pojawiających się w księgarniach równie często, co Fred Colon w pubie minęły bezpowrotnie. Piotr W. Cholewa przetłumaczył już bowiem właściwie wszystko, co było do przetłumaczenia, wieloletnie zaległości zostały nadrobione, teraz zaś pozostaje czekać już na samego Brytyjczyka, który ze względu na chorobę Alzheimera po pióro nie sięga już tak ochoczo jak drzewniej bywało. Niemniej stało się – „Niuch” zawitał w końcu na nadwiślańskich półkach!

Tu wszakże należy poczynić jedno zastrzeżenie – otóż doszło do zaburzenia cyklu wydawniczego, gdyż rzeczoną książkę winien poprzedzać „Raj podatkowy”, napisany wcześniej*. Nie przeszkadza to bynajmniej w lekturze, poszczególne książki – zwłaszcza z różnych podcykli – są ze sobą bowiem powiązane (bardzo) luźno, niemniej albo mnie myli pamięć, albo osoba takiego A. E. Pesymala dotychczas nie była mi znana.



„Niuch” to kolejna książka opowiadająca o losach Straży Miejskiej, a właściwie o sir Samuelu Vimesie, który udaje się na urlop, bynajmniej przezeń nie wyglądany z utęsknieniem. Prawdziwy glina jednak zawsze znajdzie zbrodnię, która wymagać będzie wyłapania złoczyńców i nie inaczej jest i tym razem. Nie oznacza to jednak, że nie dane nam będzie uświadczyć osób kapitana Marchewy czy Ciut Szalonego Artura, niemniej jednak ich obecność na stronach omawianej pozycji będzie równie częsta, co wizyty Nobby’ego Nobbsa w łaźni.

29. odsłona cyklu niewątpliwie wpisuje się w nurt „poważniejszy”, możemy bowiem zapomnieć o passusach poświęconych A’Tuinowi, nieobecny jest również Śmierć (choć sama śmierć jak najbardziej ma miejsce). Z drugiej jednak strony co najmniej kilkukrotnie roześmiałem głośno, choćby podczas „bojów”, zdawałoby się niewzruszonego, lorda Vetinariego z krzyżówkami z „Pulsu Ankh-Morpork” („konforemność” to akurat prostszy termin).

„Niuch” jest dobrą książką, śmiem twierdzić, iż w żadnym razie nie rozczaruje któregokolwiek z miłośników twórczości Pratchetta. Temat, którego jednak dotyka, jest na tyle ważki (choć przystrojony w goblinie szaty), że z pewnością danej pozycji nie można potraktować jako reprezentantki literatury tzw. dziecięcej.

I jeszcze jedno – jak się zdaje, temat Ankh-Morpork już się wyczerpał. Sam Vimes po raz drugi z rzędu nowych przygód musi szukać poza granicami tego miasta. Osobiście mnie to cieszy, Świat Dysku wciąż ma bowiem wielkie i nieodkryte przestrzenie.

* - sprostowanie po latach - a jednak nie! Koniec końców Terry Pratchett zarzucił pisanie tej części, której to okoliczności nie dostrzegli autorzy wielu stron poświęconych cyklowi.