W roku 1195 pod domem Ibn Ruszda zjawia się dziewczyna imieniem Dunia, którą filozof przyjmuje pod swój dach, nie podejrzewając, że jest dżinniją, istotą z dymu bez ognia, księżniczką Peristanu, czarodziejskiej krainy zaludnionej dżinnami, ifrytami i pomniejszymi demonami. I choć związek tej specyficznej pary nie trwa długo, dzięki spektakularnej płodności Duni jego owocem jest liczna gromada nie w pełni zwyczajnych dzieci. Tysiąc lat później ich potomkowie, nieświadomi początkowo swych nadnaturalnych mocy, odegrają kluczową rolę w wojnie, która rozegra się na Ziemi i będzie trwała dwa lata, osiem miesięcy i dwadzieścia osiem nocy. I która zmieni świat na zawsze.
Tytuł książki może sprawiać wrażenie dość zagadkowego, dopóki czytelnik nie przeliczy go na dni (bądź noce), których liczba wynosi… 1001. Nie jest to bynajmniej wielka tajemnica, autor sam ją ujawnia już na pierwszych stronach, w istocie jednak stanowi ona klucz do powieści.
Tenże zaś można rozumieć różnorako. Z jednej strony bohaterami historii w istocie są dżiny i dżinnije, czyli istoty znane nade wszystko z opowieści o Szeherezadzie. Z drugiej jednak oddaje ona sposób postrzegania uduchowionego Wschodu przez przekonany o własnym racjonalizmie Zachód.
Gdyby czytelnikowi umknęło nazwisko na okładce, to raptem po lekturze kilku stron byłby w stanie ustalić autorstwo całości. Nikt inny bowiem jak
Rushdie nie potrafi w sposób udany ożenić Lewantu z Ponantem, Orientu z Okcydentem, oddać złożoności i heterogeniczności subkontynentu indyjskiego i następnie wpasować je w nowojorskie realia.
Autor bawi się również konwencją – raz snuje w dość klasycznym dla Zachodu stylu opowieść koncentrującą się na pewnych postaciach, by po chwili przyjąć model szkatułkowy, właściwy dla wielkiego dzieła literatury arabskiej. Co jednak fascynujące, potrafi to uczynić w sposób klarowny dla czytelnika, niepozwalający mu zagubić wątku.
„Dwa lata, osiem miesięcy i dwadzieścia osiem nocy” to książka dla koneserów, niewolnych od erudycyjnych aspiracji, a zarazem rozmiłowanych w podróżach palcem po globusie tudzież mniej oczywistych epokach.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
