Wiadomość nadzwyczajna
CSK CHATHRAND
ZAGINĄŁ NA MORZU
wielu obawia się,
że Wspaniały Żaglowiec i osiemset dusz spotkał
Tragiczny Koniec
Cesarski Statek Kupiecki Chathrand {znany też jako Wspaniały Żaglowiec, Wietrzny Pałac, Największa Słabostka Jego Zwierzchności i tak dalej} zaginął na pełnym morzu - jak się obawiamy - z całą załogą. JEGO ZWIERZCHNOŚĆ CESARZ zapłakał, usłyszawszy tę nowinę, i nazwał statek SKARBEM, którego nic nie zastąpi. Właścicielka statku, lady Lapadolma Yelig, mówiła o ZMIERZCHU DWUDZIESTU WIEKÓW SZTUKI BUDOWY OKRĘTÓW.
Chathrand, który ostatni raz zawinął do portu na Simji, ruszył w rejs dwanaście tygodni temu w czasie najłagodniejszego z letnich szkwałów i zmierzał do macierzystego portu w Etherhorde, z sześciuset żeglarzami, setką cesarskich marynarzy, sześćdziesięcioma smołownikami oraz najrozmaitszymi pasażerami, począwszy od nisko urodzonych, a skończywszy na szlachetnie urodzonych. Listy złożone w Simji opisują PORZĄDEK NA STATKU i NADZWYCZAJNIE SPOKOJNY REJS.
Jednakże trwamy w niepewności, jako że NADAL NIE ODNALEZIONO WRAKU. Rozliczne plotki także nie są w stanie zdusić powszechnej wrzawy wokół pytania: Jakie nieszczęście zawisło nad tym Statkiem Statków?
Po przeczytaniu powyższego streszczenia potencjalny czytelnik (nabywca) może dojść do przekonania, iż przedmiotowa książka jest reprezentantem rzadkiego gatunku fantastyki marynistycznej. I o ile co do tej pierwszej właściwie się nie pomyli – mamy tu bowiem do czynienia z intrygami przesycającymi zupełnie nam nieznany świat morskich cesarstw, a także pomniejszych państw, broniących uporczywie, nie zawsze z sukcesem, swej suwerenności, dane nam będzie mieć do czynienia z rasami niewielkich stwor(k)ów, ale i gadającymi (a więc również i myślącymi) zwierzętami, wszystko to zaś oblane magią – o tyle ta druga bynajmniej nie stanowi o istocie książki. Owszem, naczytamy się sporo o bukszprytach, bombramslach czy innych trumslach, jednak stanowią one raczej jednak tło, niźli istotę opowieści.
Głównym bohaterem recenzowanej pozycji jest niejaki Pazel, kilkunastoletni chłopak wywodzący się z podbitego kraju zwącego się Ormael, który oderwany od rodziny i całej, niezwykle bolesnej przeszłości nie tyle nawet usiłuje znaleźć swoje miejsce w nowej rzeczywistości, a właściwie to tylko przetrwać, zwłaszcza że los i otaczający go ludzie nie rozpieszczają go.
Naturalnie wspomniany Pazel nie jest jedyną postacią, na której autor skupia swą uwagę, zręcznie tkając szereg innych wątków, a następnie pozwalając im się wzajemnie łączyć i przenikać, niemniej jednak osią ich wszystkich jest właśnie młody wyrzutek, przyciągający ku sobie tak arystokratów, jak również i mętów najgorszego rodzaju.
Wiek tej postaci nie jest pozbawiony znaczenia, gdyż zarazem wskazuje nam on, ku jakiej grupie czytelników
„Sprzysiężenie Czerwonego Wilka” jest adresowane. Chwilami co prawda ogarniały mnie wątpliwości – osoba zagłębiona w lekturze niejednokrotnie bowiem „zderzy się” z pojęciem nałożnicy tudzież sugestią losów kobiet w podbitym mieście – niemniej bohaterom nie dane będzie stanąć wobec widoków nie tylko napawających grozą, lecz po prostu również i obrzydliwych, a padające przekleństwa mogą tylko rozbawić miłośników realizmu w światach fantasy.
Omawiana książka nie zachwyciła mnie, lecz też ani razu nie wywołała zniesmaczenia towarzyszącego usiłowaniu obrażenia mojej inteligencji. Nie można jej także postawić zarzutu warsztatowej nieudolności tudzież niezbyt porywającej fabuły. Jak się zdaje, po prostu jestem już zanadto leciwy na takie opowieści, czytelnik wszakże rozpoczynający po
„Władcy pierścieni” swoją podróż po światach wyobraźni będzie jak najbardziej usatysfakcjonowany.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł: Sprzysiężenie Czerwonego Wilka (The Red Wolf Conspiracy. The Chathrand Voyage - Book One)
