W połowie XXIV wieku ludzkość ma za sobą duży skok cywilizacyjny. Trzysta lat wcześniej opanowała technikę lotów kosmicznych i zaczęła poznawać Galaktykę. W ciągu piętnastu pokoleń skolonizowała ponad tysiąc planet i zbadała kilkanaście tysięcy układów gwiezdnych, zdążyła nawet stoczyć krwawą wojnę domową.
Teraz wszystko wskazuje na to, że czeka ją duży przełom. W układzie Xan 4 naukowcy i wojskowi Federacji, w tym zdegradowany za zabicie przełożonego sierżant Henryan Święcki, obserwują ze stacji orbitalnej tych, których od dawna chcieli spotkać. Na powierzchni małej Bety żyją dwie rasy Obcych.
Tymczasem w odległym układzie New Rouen Nomada, okręt Korpusu Utylizacyjnego usuwający jednostki zniszczone w czasie wojny domowej, natrafia na tajemniczy statek. Jego technologia robi wrażenie, ale przypominający anioła mieszkaniec może wstrząsnąć podstawami ludzkiej cywilizacji...
Już sam tytuł książki
„Łatwo być Bogiem” gwarantuje mu nieco większą atencję, choćby ze strony niechętnych mediów, tropiących tyleż wszelkie przejawy naruszenia uczuć religijnych (naturalnie przy założeniu, iż innowiercy takowych nie posiadają), ewentualnie wszelkie „satanizmy” właściwe dla współczesnej (pop)kultury, chętnie zresztą utożsamiane z grami wideo bądź fantastyką per se. W przypadku rzeczonej książki trudno jednak nie zastanowić się nad trafnością przedmiotowej konstatacji po lekturze jej pierwszej części, której wymowa dla niejednej osoby może się okazać antyreligijna.
Początkowo odnieść można wrażenie, że przedmiotowa publikacja w istocie stanowi pewnego rodzaju zbiór opowiadań, których motywem przewodnim jest motyw sprawowania władzy nad życiem i śmiercią innych istot, pewnej nad- czy raczej nienaturalności towarzyszących temu postaw.
O dziwo jednak pierwsze trzy mocno odmienne od siebie w zakresie wymowy teksty później zaczynają się ze sobą wiązać, choć nie w równym stopniu – niejako wciąż na ich uboczu pozostaje pierwszy z nich, pozostawiający czytelnika z wrażeniem, iż początkowo jego cel był odmienny… i trudno nie pozbyć się rzeczonej refleksji nawet w chwili zakończenia lektury.
Autor dość umiejętnie bawi się konwencjami i przyzwyczajeniami czytelnika, acz całość trudno uznać za cechującą się jakąś wirtuozerią bądź niestandardowością. Pewien niedosyt pozostawia samo zakończenie, sprawiające wrażenie nieco wymuszonego, nieco zbyt trywialnego.
„Łatwo być Bogiem” to książka przyjemna pod względem formy, choć nieco niepokojąca pod względem swej wymowy, dla niektórych może ona bowiem sprawić wrażenie zanadto cynicznej czy uproszczonej, jakkolwiek nie obraża ona na pewno samej inteligencji czytelnika.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
