Richard Morgan - Zbudzone furie

Informacje o książce Tytuł: Zbudzone furie (Woken Furies) Autor: Richard Morgan Ilość stron: 640 Wydawnictwo: MAG Rok wydania: 2018 Cena: 45 PLN Autor recenzji: Piotr „Klemens” Kociubiński Data recenzji: 2018-09-05 Ocena: 50/100

Takeshi Kovacs wrócił do domu.

Na Świat Harlana. Oceaniczną planetę, gdzie tylko 5% powierzchni wystaje nad niebezpieczne i nieprzewidywalne morza. I gdzie próba wzbicia się nad chmury czymś bardziej zaawansowanym technicznie od śmigłowca kończy się zestrzeleniem przez platformy orbitalne Marsjan. Lecz śmierć nie czyha tylko w morzach i na niebie. Na ziemi, od tropikalnych plaż i bagien Kossutha do lodowatych, rojących się od maszyn pustkowi Nowego Hokkaido utracone zostały z trudem wywalczone zdobycze quellistowskiej rewolucji. Wszystko kontrolują Pierwsze Rodziny, korporacje i yakuza.

Wiedziony pragnieniem zemsty za utraconą miłość Kovacs trafia w wir intryg politycznych i technologicznych tajemnic, które niosą ze sobą zbudzone duchy Świata Harlana i jego własnej, brutalnej przeszłości. Krążą pogłoski, że Quellcrista Falconer powstała z martwych, a na zlecenie Pierwszych Rodzin poluje na nią bezlitosny młody Emisariusz Kovacs, który spędził w przechowalni dwieście lat i nie zamierza dzielić się życiem z wypalonym, podstarzałym i zbrukanym przestępstwami sobą.

Wokół pełno gangsterów, łowców nagród, sekt religijnych i rewolucjonistów, z których każdy chce uszczknąć coś dla siebie - z czego? Tego właśnie próbuje dojść Kovacs. Wśród narastającego chaosu tylko jedno jest jasne - w którymś momencie ktoś, kto nazywa się Takeshi Kovacs, będzie musiał zginąć. Na dobre.

Z pewnymi nadziejami sięgałem po „Zbudzone furie”, albowiem „Upadłe anioły” okazały się książką ciekawszą (choć paradoksalnie niekoniecznie lepszą) od „Modyfikowanego węgla”, chciałem się więc przekonać czy tendencja postępu zostanie zachowana, zwłaszcza iż akcja miała się rozgrywać w najciekawszym świecie, mateczniku samego Kovacsa.



Cóż, na wstępie warto zauważyć, iż jednak niewiele wschodnioeuropejskich elementów czytelnik się dopatrzy. Owszem, czasami zostanie on „poczęstowany” swojsko brzmiącymi imionami w rodzaju Jarosława czy Jadwigi, widać jednak, że autor miał problem z przyzwyczajeniem się do nich, więc zepchnął je bądź na trzeci plan, bądź też zastosował unik w postaci strawnego dla anglofońskiego czytelnika skrótowca.

Akcja powieści koncentruje się wokół osoby Quellcristy Falconer i jej ideologii – co poniekąd jest psychologicznie zrozumiałe, zważywszy na wielość nawiązań do niej przy okazji wcześniejszych odsłon cyklu. Jak się jednak zdaje, był to zabieg z góry skazany na porażkę, z natury rzeczy bowiem autor nie podołał oczekiwaniom związanym z przedstawieniem świeżego, a zarazem spójnego i nowatorskiego systemu nawet nie filozoficznego, co przekonań światopoglądowych. Przeciwnie, ostateczny efekt jest dość komiczny.

Podobnie rzecz się ma z fabułą – składa się nań patchwork scen akcji oraz rozmyślań głównego bohatera, przedzielonych dość pretensjonalnymi scenami erotycznymi. Można odnieść wrażenie, iż autor miał zamiar wykorzystać sceny, które urodziły się w jego wyobraźni przy okazji tworzenia poprzednich odsłon, lecz które z tych czy innych przyczyn zarzucił. W jednym momencie więc fabuła pędzi niczym bolid F1, by po chwili zwolnić do tempa furmanki.

„Zbudzone furie” niestety niejako na urągowisko tytułowi raczej usypiają, nie będąc w stanie zrodzić nawet wzburzenia. Książka ta stanowi niestety kolejny dowód na poparcie tezy, iż znacznie łatwiej jest zrodzić oczekiwania poprzez umiejętne stosowanie niedomówień, niźli zadośćuczynić im przez pełnoprawny wywód.