Szyfry, szyfry, szyfry – tak w trzech słowach można podsumować powieść „Świadectwo Judasza” Rainera M. Schrödera. Książka obfituje w wszelkiego rodzaju zagadki, łamigłówki, kodowane wiadomości – dostarcza więc nie tylko rozrywki na długie godziny, ale także odsłania przed czytelnikiem techniki szyfrowania informacji, które ludzkość stosowała zapewne od początków powstania pisma.
Rainer M. Schröder to od wielu lat jeden z najbardziej popularnych niemieckich pisarzy. Był wielokrotnie nagradzany, otrzymał Buxtehuder Bulle – prestiżową nagrodę za najlepszą powieść, napisaną w języku niemieckim. Sprzedaż jego książek w samych Niemczech przekroczyła 6 milionów egzemplarzy. Powieść
„Świadectwo Judasza” (
„Die Judas-Papiere”), napisana w 2008 roku a dostępna polskim czytelnikom od 2010 roku, przyniosła niebywały sukces. Co jest powodem?
„Świadectwo Judasza” łączy w sobie elementy powieści historycznej, książki detektywistycznej i thrillera o tematyce religijnej. Po jej przeczytaniu nie sposób nie nawiązać do
„Kodu da Vinci” Dana Browna i literatury
Agathy Christie. Elementy związane z tajemnicą kościoła, fanatyzm religijny, śledztwo, próby morderstwa i zbrodnie od razu nasuwają porównania. Sam autor przyznaje, że zainspirowały go takie książki jak
„Morderstwo w Orient Ekspressie” Agaty Christie czy
„Dracula” Brama Stokera. Nietrudno się domyśleć. W jednym z rozdziałów powieści sławny wampir staje na przeszkodzie bohaterom, a podczas podróży pociągiem spotykają Herculesa Poirota, detektywa, którego powołała do życia właśnie angielska autorka kryminałów.
W książce niektóre z wydarzeń są oparte na faktach, a część z bohaterów ma swoje pierwowzory. Dla przykładu handlarz bronią, który pojawia się w książce jako sojusznik głównych bohaterów jest w rzeczywistości wzorowany na Basilu Zaharoffie – jednym z największych sprzedawców „śmierci” wszech czasów.
Ewangelia Judasza również nie jest fikcją literacką. Papirus odnaleziono w 1978 roku w pobliżu miasta Al-Minja (Egipt) i uchodzi za anty-Biblię w duchu gnostyckiego odłamu kainitów. Autor tylko „dopisał” historie poszukiwania legendarnego pisma. Motywy te świadczą o ogromnej, efektywnej pracy nie tylko nad interesującą fabułą książki, ale także nad zagadnieniami merytorycznymi i gładkim połączeniem fantazji autora z faktami historycznymi.
„Stary notatnik aż do ostatniej strony wypełniony jest dziwnymi znakami i tajemniczymi wskazówkami. Dzieło szaleńca czy klucz do jednej z najbardziej strzeżonych tajemnic starego świata? (…)” – tak zaczyna się recenzja wydawnicza
„Świadectwa Judasza”. I rzeczywiście od początku do końca książki uwaga skupiona jest na notatniku ekscentrycznego bogacza. W notatniku aż roi się od łamigłówek, szyfrów, czasem ślepych tropów. Warto jednak skupić się nad rozszyfrowaniem zagadki, gdyż prowadzi do miejsca ukrycia
„Świadectwa Judasza”. Nieznana światu Ewangelia może wywołać wstrząs w chrześcijańskiej części świata, a znalazcy przynieść nieśmiertelną sławę i bogactwo. Lord Pembroke jest nieprzyzwoicie bogaty, ale również żądny światowej sławy i uznania. Wynajmuje czwórkę specjalistów, aby rozszyfrowali zagadki zawarte w notatniku i odnaleźli papirus ukryty przez jego brata. Znajduje niezawodny sposób, aby nie odmówił mu „pomocy” Byron, dżentelmen, znający się na szyfrach, który w wyniku kiepskich inwestycji stracił majątek. Nie inaczej jest z Horatio, kopistą dzieł sztuki i włamywaczem, który cudem unika więzienia, Alistairem, nałogowym pokerzystą, i Harriet, akrobatką, który skrywa mroczną, tragiczną tajemnicę. Angielscy bohaterowie, różniący się charakterem i statusem społecznym nie mają wyjścia – muszą wziąć udział w szalonej wyprawie poszukiwawczej po świecie. Nie zdają sobie sprawy, że świadectwem Judasza interesuje się ktoś jeszcze: tajne, radykalne ugrupowanie religijne szykuje się na wielki, chwalebny powrót. Aby tego dokonać, musi za wszelką cenę zdobyć papirus. Fanatycy religijni nie cofną się przed niczym - uświęca im większe dobro a człowiek to tylko powłoka, ograniczenie przez gnijące ciało… Szykuje się pełna wrażeń rozgrywka. Kto zwycięży? Jaką tajemnicę skrywa świadectwo Judasza? Bohaterowie zaryzykują życie, aby to odkryć…
Książka napisana jest sprawnym językiem. Bohaterowie stosują odmienne słownictwo, mają swoje powiedzonka, żarty. Akcja książki dzieje się na przełomie XIX i XX wieku. Wszystkie elementy powieści od sposobu myślenia ludzi, po konieczność stosowania etykiety i przebywania wśród ludzi o podobnym statusie społecznym, dbałości o savoir vivre tamtych czasów utrzymane są w tym klimacie. Autor zwrócił baczną uwagę, aby odzwierciedlić świat sprzed ponad wieku. Udało mu się to znakomicie. Zakończenie może zaskoczyć. Nie jest może rewelacyjne, ale na pewno dobre. Autor bawi się słowami, z determinacją zwlekając z okryciem tajemnicy…
„Świadectwo Judasza” Rainera M. Schrödera dzięki połączeniu kilku gatunków powinno zainteresować szeroką grupę czytelników. To nie tylko interesująca propozycja dla fanów powieści historycznych, ale z pewnością spodoba się także zwolennikom kryminałów, książek o tematyce religijnej. Lektura zapewni rozrywkę na długie godziny.
|
| Autor: Spiderlo
|
|
|
|
|
Tytuł: Świadectwo Judasza (Die Judas-Papiere)
