Wydawnictwo MAG pokusiło się o wydanie tytułem serii „Uczta Wyobraźni” debiutanckiej powieści Paolo Bacigalupiego pt. „Nakręcana Dziewczyna” oraz niektórych jego opowiadań w skondensowanej formie jednego opasłego tomu. Autor ten zgarnął za ww. powieść w 2010 roku praktycznie wszystkie ważniejsze nagrody w środowisku literatury fantastycznej tj. Hugo, Nebula, Compton Crook, Campbell i Locus. Sporo, prawda? Jakby tego było mało, magazyn „Time” przyznał właśnie „Nakręcanej Dziewczynie” 9. miejsce w rankingu 10. najważniejszych tytułów roku 2009. Na polską wersję przyszło nam jednak czekać aż do tego roku, pocieszeniem może być fakt, że oprócz niej w tym wydaniu znajdziemy dodatkowo 11 świetnych opowiadań amerykańskiego fantasty, mi .in. widniejąca na okładce „Pompę nr 6”, która podobnie jak „Nakręcana dziewczyna” nie przeszła bez echa. Ale po kolei.
Akcja wszystkich historii toczy się w przyszłości, gdy nasza rodzinna planeta przestaje być przyjaznym i przytulnym miejscem do życia dla ludzi. Kilka z opowieści zostało zbudowanych na bazie tego samego postapokaliptycznego świata stworzonego przez
Bacigalupiego, w którym to gwałtowne ocieplenie klimatu, panoszące się szybko mutujące wirusy oraz nieudane modyfikacje genetyczne niektórych gatunków doprowadziły do upadku ekspansji i globalizmu, a zapoczątkowania izolacjonizmu, wojen o żywność i cenne kalorie(
„Nakręcana Dziewczyna”,
„Kaloriarz”,
„Człowiek żółtą kartą”). Do tego wszystkiego klimat zrujnowanej i przeludnionej Tajlandii tworzy z całości mieszankę istnie wybuchową.
Zacznę od wielokrotnie nagrodzonej
„Nakręcanej Dziewczyny”, która opowiada o losach pewnego bogatego cudzoziemca, nielegalnego imigranta, mundurowego i sztucznie stworzonej kobiety. Te tak mocno kontrastujące ze sobą kreacje, łączy wyłącznie miejsce zamieszkania – Bangkok. Jednak niesamowity zbieg okoliczności splata ich losy ze sobą. Muszę przyznać że powieść ta zrobiła na mnie piorunujące wrażenie. Przede wszystkim urzekł mnie klimat stworzonego świata, tajlandzki Orient plus ogólne zniszczenie ekosystemu po prostu zachwyca, to Bangkok jakiego nie znacie. Zewsząd bije bieda i brud, ulice są przepełnione, a podupadające wieżowce niegdyś będące symbolami bogactwa i siły stały się lokum biedoty. Niesamowicie gęsty i genialnie oddany klimat, sprawia, że czyta się to nad wyraz przyjemnie. Na dodatek w to otoczenie
Bacigalupi z niesamowitą łatwością wplata wielowątkową akcję, ciekawy wątek fabularny i świetne kreacje postaci. Sama akcja
„Nakręcanej Dziewczyny” rozpędza się jak lokomotywa: na początku powoli i mozolnie, potem delikatnie przyspiesza, coraz szybciej i szybciej aż w końcu z ogromną prędkością wyrzuca nas osłupiałych na stacji „KONIEC” i jedyne co przychodzi nam do głowy po takiej pełnej wrażeń podróży to wielkie „Łał!” i myśl o tym, że z chęcią przejechalibyśmy się tym pociągiem raz jeszcze.
Również opowiadania w tej książce, stoją na bardzo wysokim poziomie. Zasadniczo można je podzielić na genialne i bardzo dobre. Do tych drugich można zaliczyć m.in. dwa klimatycznie bardzo do siebie podobne opowieści
„Człowieka z żółtą kartą” i
„Kieszeń pełna dharmy”, które notabene nawiązują fabularnie do
„Nakręcanej Dziewczyny”. Pierwsze przybliży nam trudy życia codziennego zwykłego biedaka, jakich pełno w poekspansyjnym Bangkoku i jego desperackiej walki o przetrwanie choćby kolejnego dnia, drugie zaś historię żebraka, który przypadkowo wszedł w posiadanie bardzo cennego przedmiotu, co zakłóci ład jego ubogiego życia. Na pierwszy rzut oka fabuła w obu przypadkach wydaje się oględnie mówiąc mało ciekawa, ale całkowicie nieprzewidywalny przebieg wydarzeń, kreacja świata przedstawionego i jego atmosfera sprawią, że bez dwóch zdań wciągniemy się w obie historie i do samego końca nie będziemy wiedzieć jak się potoczą.
Natomiast naprawdę mocno wstrząsną nami jednocześnie zachwycając
„Maleńkie ofiary”,
„Ludzie piasku i popiołu”,
„Fletka”,
„Regulator” i
„Miękki”.
Bacigalupi dobitnie udowadnia w nich, że potrafi grać na emocjach czytelnika i go zszokować. Wszystkie te historie są rewelacyjne i co niemiara dramatyczne, pokazując nam tę gorszą część ludzkiej natury. Czytając je o mało nie piałem z zachwytu, bo kreacje postaci w
„Ludziach piasku i popiołu” czy
„Fletce” rozłożyły mnie na łopatki, tak samo jak opisy w
„Miękkim” „Regulatorze” czy
„Maleńkich ofiarach”.
Natomiast zdecydowanie lżejszy klimat ma widniejąca na okładce
„Pompa nr 6”, która jest intrygującą fabularnie opowieścią z dość przygnębiającym morałem. Mowa jest o mechaniku pracującym w oczyszczalni ścieków, który ma problem z jedną z działających tam pomp. Z początku całość wydaje się błahą historyjką, jednak wraz z rozwojem akcji ukazuje się nam bardzo pesymistyczny i zmuszający do refleksji obraz świata przedstawionego.
Podsumowując mój nieco przydługi wywód, muszę powiedzieć że proza
Paolo Bacigalupiego mnie zachwyciła i zauroczyła, a pomysł wydawnictwa
MAG na umieszczenie jego tekstów w jednym tomie, tak samo jak jego wykonanie (twarda ładna oprawa) zasługuje na ogromną pochwałę(brawo!).Ciężko mówić o tej książce inaczej niż w samych superlatywach, jedynie gryzły mnie krótkie rozdziały w
„Nakręcanej Dziewczynie”, które dopiero gdy akcja powieści przyspieszyła przestały irytować, a dały fabule jeszcze większego kopa - stąd mam mieszane uczucia. Ponadto w książce znajduje się trochę literówek, jednak zważywszy na to, że jest to dopiero pierwsze wydanie, jestem pewien, że w kolejnych zostanie to poprawione. Poza tymi dwiema rzeczami nie mogę się przyczepić do niczego więcej, książka ta jest po prostu PIEKIELNIE DOBRYM KAWAŁKIEM FANTASTYKI. Gorąco polecam!
Książka otrzymuje
9,5 w dziesięciostopniowej skali wg
Micro.
|
| Autor: Micro
|
|
|
|
|
Tytuł: Nakręcana dziewczyna/Pompa numer sześć (The Windup Girl/Pump Six)
