„Mgły Avalonu” to jedna z najwybitniejszych powieści literatury fantastycznej i dzieło życia amerykańskiej pisarki Marion Zimmer Bradley. To kolejna, ale być może najbardziej interesująca opowieść, o panowaniu króla Artura w Camelocie i przygodach rycerzy Okrągłego Stołu.
„Mgły Avalonu” to powieść o walce i dominacji religii chrześcijańskiej nad pogaństwem oraz nieustannym dążeniu ludzi do zdobycia władzy. Autorka być może próbowała udowodnić niemożność mierzenia się z przeznaczeniem, które i tak zdecyduje o przyszłości bohatera.
Marion Zimmer Bradley zmieszała w jednym kotle wiele składników, z których spokojnie mogłyby powstać zarówno książka fantasy, dramat jak i powieść romantyczna. W
„Mgłach Avalonu” nie brakuje zdrady, motywu kazirodztwa, żądzy i namiętności między krewnymi, czystości krwi, która decyduje o życiu bohatera. Autorka dodała do tych elementów trochę magii, wiary w legendy i czary i stworzyła mistyczną powieść.
Pierwsze słowo jakie przychodzi na myśl po przeczytaniu tej obszernej powieści to: tragizm. Bohaterowie nieskutecznie dążą do ulotnego szczęścia, ich losy są zawiłe i tragiczne niemal jak w prozie antycznej. Okazuje się, że człowiek jest uzależniony od przeznaczenia a jego próby walki z nim mogą zemścić się okrutnie w przyszłości. Bogowie drwią z ludzi i ich ambicji. Pytanie tylko, którzy bogowie?
Autorka znakomicie ukazała zdobywanie dominacji chrześcijan dzięki wszelkim dostępnym sposobom oraz ich dążenie do nawracania pogan. Czytelnik może na chwilę zadumać się i pomyśleć, jakie skutki niesie fanatyzm religijny, wiara w własną nieomylność, narzucanie kodeksu wartości. Chrześcijaństwo zadomowiło się na dobre na ziemiach Brytanii pod panowaniem króla Artura, który obiecał kiedyś ludowi wolność wyznania. Mieszkanki wyspy Avalon są ostatnim bastionem wiary przodków i uważają króla za zdrajcę, gdyż złamał swoje śluby. Kapłanki nie zamierzają ulec zabobonnej i bezlitosnej wierze chrześcijańskiej. Nie zgadzają się z chrześcijańskimi prawdami, jakoby kobieta była grzeszna z samej racji urodzenia i powinna pokutować. Ich własna Bogini pochwala wszelką płodność, powstawanie nowego życia, cykl urodzeń i śmierci. Nietrudno domyśleć się, że takie podejście do życia, zbliżenia kobiety z mężczyzną, tępione jest przez księży, głoszących nową, jedyną wiarę w Boga. Chrześcijaństwo ostatecznie zwycięży, zgodnie zresztą z historią, ale kult Bogini przetrwa. Co ciekawe, autorka przez pewien okres życia była zadeklarowaną neopoganką, by później nawrócić się na chrześcijaństwo…
„Mgły Avalonu” to saga, czytelnicy poznają więc kilka pokoleń bohaterów. Nie czytając uważnie powieści łatwo można pogubić się w koneksjach rodzinnych, związkach, z których narodziło się potomstwo. Mimo nakazów księży, pokut i ślubów większość bohaterów i tak prowadzi rozwiązły tryb życia. Często dopiero po latach dowiadują się o własnym potomstwie. To nic niezwykłego na dworze królewskim… Król Artur ma syna z rodzoną siostrą, którą posiadł podczas pogańskiego rytuału Beltanu. O Lancelocie krążą plotki, że spłodził wiele bękartów, a najbardziej oddany jest żonie Artura, która przyjmuje go do łoża. Siostra Artura, Morgiana, ma wielu kochanków, nie inaczej jest z jej ciotką… Te przykłady pokazują, że namiętność i zdrada cechują powieść.
Morgiana, obdarzona Wzrokiem, jest jedną z najważniejszych bohaterów powieści, często prowadzi narrację, obserwuje sytuację i knuje intrygi, które mają wpływ na losy Brytanii. Czytelnik poznaje ją jako przestraszoną dziewczynkę i wspólnie z nią przemierza zamierający świat dawnych wierzeń - teraz pełen knowań, zabobonów, walki i zdrady. Morgiana jest córką władczyni Kornwalii, ale wychowała się na wyspie Avalon, aby zostać Najwyższą Kapłanką. Wypowiada wojnę religii chrześcijańskiej, która zabrania ludziom cieszyć się życiem i korzystać z rozumu. Kapłani Wielkiej Matki, druidzi, święte gaje odchodzą w zapomnienie, a Avalon coraz bardziej oddala się od realnego świata. Kapłanka próbuje wpłynąć na Artura, który zapomina o wierzeniach przodków. Żąda od króla dotrzymania dawnej obietnicy, dzięki której zasiadł na tronie. To nie jest jedyne zmartwienie Artura. Na horyzoncie pojawiają się barbarzyńscy Saksoni, zbliża się wielka wojna. To będzie sprawdzian dla rycerzy i dla króla. Artur będzie walczył jednak nie tylko z jawnymi wrogami. Okaże się, że zdrada czai się wśród najbliższych. Czy uda mu się zapewnić pokój wśród ludów Brytanii? Czy dążenia Morgiany, aby nawrócić ogłupiony przez księży lud z powrotem na wiarę przodków okażą się miarodajne? Czy najsławniejszy rycerz Okrągłego Stołu, Lancelot, odnajdzie świętego Graala? Wiele spraw, nurtujących Czytelnika, zostaje wyjaśnionych dopiero na ostatnich stronicach książki.
W wersji oryginalnej
„Mgły Avalonu” wydano jako całą serię książek. Wydawnictwo
Zysk I S-ka postanowiło zmieścić całą legendę o Camelocie w jednym tomie. Powieść ma więc prawie półtora tysiąca stron i dostarcza rozrywki na wiele godzin.
„Mgły Avalonu” wciągają do lektury. Przygody bohaterów pozwalają zapomnieć o szarej rzeczywistości i przenieść się w pradawny świat obrzędów, magii, dworskiego życia, rycerzy i księżniczek, walki o honor oraz o wolność.
Isaac Asimov, sławny pisarz S-F napisał o powieści, że jest najlepszą wersją sagi arturiańskiej, jaką czytał… Czytelnicy powinni sami zdecydować, czy taka rekomendacja wystarczy…
|
| Autor: Spiderlo
|
|
|
|
|
Tytuł: Mgły Avalonu (The Mists of Avalon)
