Książę Yarvi chce odzyskać czarny tron. Najpierw jednak musi stawić czoło okrucieństwu i srogiemu morzu. I to mając tylko jedną sprawną rękę! W oczach świata jest słaby. Dlatego musi z umysłu uczynić zabójczą broń. Ma u boku lojalnych przyjaciół, lecz zawiła ścieżka, którą kroczy, może się zakończyć tym, czym się rozpoczęła – niespodziewanym zwrotem, zasadzką i śmiercią króla.
Po książki
Joego Abercrombiego sięgnąłem pod wpływem sugestii ze strony
Andrzeja Sapkowskiego, który w jednym z wywiadów wskazał na zawodową estymę, jaką darzy twórczość Brytyjczyka. Ot, siła autorytetu… która w tym przypadku nie okazała się zawodna, przeciwnie, cykl
Pierwszego Prawa (i innych powieści osadzonych w uniwersum tegoż) szybko zaskarbił sobie moje uznanie. Aż dziw, że na sięgnięcie po kolejną serię pisarza rodem z Lancaster potrzebowałem tak wiele czasu.
Lektura pierwszych stron
„Połowy króla” jako żywo przywiodła mi na myśl wcześniej poznane dzieła, przez chwilę musiałem się nawet zastanawiać, czy aby nie są to kolejne tzw. spin-offy. Jest to po trosze efektem kreacji postaci i społeczności przywodzących na myśl Północnych, choć również z posmakiem innych regionów i kultur. Jeśli więc to losy Logena Dziewięciopalcego były dla Ciebie, czytelniku, najbardziej zajmujące, to lektura omawianej książki będzie stanowiła przyjemność już od pierwszych stronic.
Autor bynajmniej nie dopuszcza się autoplagiatu, wyraźnie jednak dają o sobie znać jego preferencje co do sposobu kreacji świata i postaci. Na kartach omawianej pozycji niemal zupełnie jednak nie odnajdziemy żadnej magii, a „tylko” twardy świat żelaznych ludzi, klimatem przywodzący na myśl twórczość
George’a R.R. Martina, lecz w pełni suwerenny wobec zewnętrznych inspiracji.
Wielką zaletą pióra Brytyjczyka jest również fakt, że jest to twórczość inteligencja, niepodążająca wytartymi koleinami, często nieprzewidywalna – i tu można upatrywać największej słabości omawianej książki, albowiem co bardziej doświadczeni czytelnicy wielokrotnie bez specjalnych trudności domyślą się, w jakim kierunku prowadzi ich autor. Chyba tylko na ostatnich stronach pisarzowi udaje się nieco zaskoczyć czytelnika, z pełnym poszanowaniem dla prawideł logiki.
„Pół króla” to książka więcej niż interesująca, mimo że utrzymana w dość umiarkowanym tempie. Dostarcza ona satysfakcji swą całością, w tym zwieńczeniem, zaraz zachęcając do sięgnięcia po kolejną część cyklu.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
