I znów powracam do ogarniętego wojną świata przyszłości gdzie legendarny bohater Jack „Black Jack” Geary prowadzi do domu skazaną na zagładę flotę. Ale czy w sytuacji gdy kończą się mu pomysły, nowy wróg wspiera starych wrogów a jego podwładni robią co mogą aby mu przeszkodzić, uda mu się tego dokonać?
Sytuacja floty od samego początku nie była wesoła, ale tym razem jest wręcz tragiczna. Przez głupi błąd komputerów zaczyna brakować paliwa i amunicji, co ogranicza możliwości manewrów. Przeciwnik do tej pory naiwny (niczym Niemcy w polskich filmach wojennych) zaczyna się uczyć nowych sztuczek, co definitywnie kończy okres łatwych zwycięstw. A jakby tego było mało nasz bohater boryka się z własnymi problemami natury bardzo osobistej.
Jak wspomniałem w
poprzedniej recenzji , w tej historii istnieje motyw miłosny, a do tego miłości tragicznej. Pewnie pamiętacie z końca II tomu tajemniczą kłótnie pomiędzy „Żelazną Damą” a kapitan Desjani. Nareszcie wychodzi na jaw istota tego sporu, co z kolei strasznie skomplikuje romans i stworzy nowy jego wariant (wspomagany plotkami).
Kolejną ciekawostką jaką odnajdziemy w książce jest dwojaki problem z podwładnymi. Z jednej strony malkontenci, na czele których stoi (mimo więzienia) starzy wrogowie Gaerego, Numos i Faresa, dochodzą też nowi nie mniej uparci i ciasnogłowi. Drugim biegunem są ci, którzy usilnie starają się wynieść naszego bohatera ponad stan (o co chodzi, dowiecie się jak przeczytacie) co jest mu wyjątkowa nie na rękę.
Wracając do historii nasza wspaniała flota podąża do systemu Balduran, co ma ich zbliżyć do systemu sojuszu, jednak za dobrze by im było gdyby wszystko poszło po myśli naszych bohaterów. Z tego powodu autor piętrzy problemy aż do przegranej bitwy. Streszczając: „Black Jack” próbuje użyć wrót aby powrócić do domu , w tym celu rozpoczyna manewr mający na celu odciągnięcie floty wroga strzegącej bramy. W wyniku opóźnienia do systemu przybywa trzykrotnie większa flota mogąca bez problemu roznieść „naszych” w pył. Tylko dzięki szczęściu i braku talentów przywódczych w szeregach syndyków flota sojuszu (nie bez strat) ucieka. Ciekawostką jest fakt, który odkrywa sekcja wywiadowcza floty: świeże siły syndyków były bardziej zdziwione się swym pojawieniem w tym systemie niż zaginiona flota. I tu znów wracamy do problemów z obcymi (źli/dobrzy/wredni ??). W jaki sposób dokonali tej sztuczki, a jeśli chcą zniszczyć flotę kapitana Jacka dlaczego nie wykonali tego ruchu wcześniej? I znowuż pozostają nam jedynie domysły. Jakie teraz będą kroki naszej legendy? Jak poradzi sobie z nowym fermentem wśród podwładnych? Czy przegrana i utrata wielu dobrych ludzi i okrętów wpłynie na kapitana? Jak widzimy znowuż mamy wiele pytań, na które odpowiedź może dać tylko lektura.
I jak zwykle czas na moją ocenę dla tego tworu. Co tu dużo gadać, ta część jest tak samo dobra jak dwie poprzednie. I znów mamy wiele akcji, kosmiczne bitwy, wiele honoru i poświęcenia, a wszystko polane odrobiną tajemnicy i romansu. Całość przedstawia się sycąco i jednocześnie lekkostrawnie, na co ma wpływ przejrzysta budowa fabuły i prosty język. Co prawda jedynym (dla mnie) minusem jest może zbyt wolny rozwój fabularny (zbyt dużo pytań, za mało odpowiedzi, co strasznie drażni, przyznacie sami). Mówiąc krótko i na temat: książka genialna, koniecznie kupcie, w mojej prywatnej skali 5+/6.
|
| Autor: Sfinks
|
|
|
|
|
Tytuł: Zaginiona flota. Odważny (The Lost Fleet: Courageous)
