„Sługę Bożego” Jacka Piekary kupiłem niewiele ponad 2 lata temu, tuż przed Sylwestrem. Wcześniej miałem możliwość przeczytania niektórych z opowiadań tam zamieszczonych w
Cilck Fantasy i to było dla mnie wystarczającą zachętą. Czytając wydanie książkowe niesamowicie się bawiłem, nie raz wybuchając głośnym śmiechem. Ostatnio wróciłem do tego tytułu i znów mnie on ubawił.
Autor stworzył interesującą rzeczywistość. Bo świat, w którym Jezus Chrystus zszedł z krzyża, łamiąc go, a potem wraz z 12 apostołami wyrżnął pół Jerozolimy musi być ciekawy. Jak widać jest to rodzaj historii alternatywnej, a moment ukrzyżowania Jezusa Chrystusa jest tu punktem przełomowym.
Czasem akcji opowiadań jest średniowiecze, XV wiek po Chrystusie. Miejscem Hez-Hezron i okolice. Jest to gdzieś w Europie, tylko tyle można wywnioskować z pierwszego tomu opowiadań o Słudze Bożym, Inkwizytorze Mordimerze Madderdinie.
I właśnie ów Inkwizytor, funkcjonariusz Świętego Officjum, jest bohaterem opowiadań.
Wiele można o nim powiedzieć, między innymi to, że jest cyniczny i sarkastyczny. Jednego jednak nie można mu zarzucić – hipokryzji.
 |
Wyrachowanie nie przeszkadza mu w wykonywaniu swojego zawodu, wprost przeciwnie. A ponieważ Inkwizytorzy nie są bogatymi ludźmi Mordimer chętnie wykorzystuje swoje wykształcenie i możliwości przy wykonywaniu zadań dla bogatych ludzi. Takich szans na zarobek nie ma wiele, ale zawsze znajdzie się bogacz, który chętnie sypnie złotem biednemu Słudze Bożemu. Oczywiście nie ma nic za darmo, jednak Inkwizytor ma już pewną sławię, więc zleceniodawcy nie wątpią w jego uczciwość.
W końcu Mordimer jest przyjacielem przyjaciół, to wystarczająca rekomendacja.
Oczywiście Mordimer ma swój honor i nie bierze zleceń uwłaczających jego godności lub takich, które stawałyby w sprzeczności z jego poglądami. Albowiem Sługa Boży, Mordimer Madderdin, jest bardzo bogobojnym i pokornym człowiekiem.
Ma ściśle określony światopogląd i nim się w życiu kieruje.
Jak widać jest to bardzo nietypowy główny bohater, trudno go nazwać pozytywnym wzorcem, jednakże ciężko go potępiać. Mordimer stara się po prostu sobie radzić w świecie jakim przyszło mu żyć. A wychodzi mu to nawet całkiem nieźle.
Jacek Piekara umiejętnie prowadzi czytelnika stosując świetnie się sprawdzającą w tym przypadku narrację pierwszoosobową. Mimo że opowiadania składają się właściwie z opisów i myśli Mordimera czytanie nie nuży, a wręcz przeciwnie. Słowa i konstrukcja wypowiedzi jest idealnie dobrana do bohatera. Dodatkowym smaczkiem są niektóre zdania wypowiadane lub pomyślane przez Inkwizytora, stanowią wręcz kwintesencję jego sposobu patrzenia na świat. Cześć naprawdę warto zapamiętać.
Książka składa się z pięciu bardzo luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Razem trzyma je właściwie tylko (lub może aż) bohater i świat, którego nie można pomylić z żadnym innym. Są jednak ułożone w miarę chronologicznie, widać to w pierwszym opowiadaniu, kiedy Mordimer dostaje licencję na obszar Hezu.
Pierwsze wydanie pochodzi z 2003 roku. Trzy lata później, w 2006, ukazało się wydanie drugie – rozszerzone. Objętość książki zwiększyła się przede wszystkim o nowe opowiadanie, swoisty prequel.
Poznajemy w nim Mordimera jeszcze jako Inkwizytora niższej rangi gdzieś z peryferiów świata. Dowiadujemy się również kilku ciekawych informacji o samym Inkwizytorze i jego znajomych. Następuje również sytuacja, która była punktem zwrotnym w karierze i życiu Sługi Bożego.
W sumie opowiadanie jest słabe, biorąc pod uwagę oczywiście inne teksty o Mordimerze.
Razem z nowym wydaniem uszczęśliwiono nas również nową okładką i rysunkami wewnątrz.
Wielka szkoda, ponieważ zarówno stara okładka, jak i grafiki w wydaniu pierwszym były pierwszorzędne. Nietypowe i wyjątkowe, podobnie jak i sam tekst.
Dodatkowo po lekturze
„Łowców Dusz” widać, że opowiadanie
„Czarne płaszcze tańczą” były pisane podczas tworzenia tych pierwszych. Autor się zmienił i styl jego pisania również.
Jest to zauważalne. Oczywiście autor przeredagował pozostałe teksty.
Podsumowując, książka jest świetna. Warta przeczytania i polecam ją każdemu, kto choć trochę interesuje się fantasy lub po prostu lubi poczytać coś ciekawego.
Jeżeli jeszcze nie posiadasz
„Sługi Bożego” kup wydanie drugie. Przede wszystkim dlatego, że będą się ukazywały wznowienia kolejnych tomów o Mordimerze i cała kolekcja będzie ładnie się prezentować na półce.
Plusy:
wyjątkowa rzeczywistość
nietuzinkowy główny bohater
świetny sposób narracji
wyważona akcja
Minusy:
jedynym minusem może być to, że książka nie niesie żadnego głębszego przesłania, jest przede wszystkim rozrywką. Tylko z tego powodu nie jest ideałem.
Książka otrzymuje 8 w dziesięciostopniowej skali wg Kahzada.
|
| Autor: Kahzad
|
|
|
|
|
Tytuł książki: Sługa Boży
