Oto na dwór Kubłaj-chana, wnuka Czyngis-chana i pierwszego mongolskiego cesarza Chin, przybywa sławny podróżnik i kupiec z Wenecji, Marko Polo. Chcąc opisać świat, którym włada imperator, pokonuje barierę komunikacyjną przy pomocy gestów, szarad i przedmiotów przywiezionych z najdalszych zakątków cesarstwa. Gdy już wprawnie posługuje się językiem chana, wdaje się z nim w wielowątkowy intelektualny dialog o istocie życia i śmierci.
Pewnie mało który z czytelników na co dzień uświadamia sobie skalę zdominowania rodzimej kultury przez anglosaskie wzorce. Dość wskazać, że zauważalna większość literatury zagranicznej tłumaczonej na język polski wywodzi się z kręgów anglofońskich. Nie oznacza to bynajmniej, że w innych krajach nie tworzy się niczego ciekawego. Przykładem tego mogą być chociażby
„Niewidzialne miasta” pióra
Italo Calvino.
Autor nawiązuje to pełnej kolorytu postaci Marco Polo, swego rodzaju archetypu Indiany Jonesa, którego przygody może nie cechowały się absurdalną brawurą czy niebezpieczeństwem (choć i współcześnie tego rodzaju wyprawa nie byłaby bagatelą), lecz z pewnością rozpalały wyobraźnię, odsłaniając to, co nie do pomyślenia.
Konstrukcja książki jest dość banalna – Od czasu do czasu Wenecjanin toczy rozmowy z cesarzem chińskim Kubilaj-chanem (czy, jak w książce, Kubłaj-chana), często zresztą na zasadzie pantomimy, później zaś roztacza przed swych gospodarzem perspektywy świata nieznanego temu ostatniemu w postaci najprzeróżniejszych miast.
Zauważyć jednak należy, iż są to miasta ze wszech miar fikcyjne, których próżno szukać na jakiejkolwiek mapie, historycznej bądź współczesnej. Nie sposób również nie dostrzec, że bez wyjątku wszystkie noszą one nazwy w postaci orientalnych imion kobiecych, co od razu rodzi podejrzenie, iż w istocie jest to opowieść nie o miejscach odwiedzonych, lecz poznanych ludziach.
Nie jest rzeczą prostą odnaleźć klucz do niniejszej powieści, przyznaję szczerze, że nie mam pewności, czy takowy w istocie udało mi się trafnie ustalić. Nie jest to bynajmniej wada, z pewnością książka nie jest produktem grafomanii, a coraz rzadziej współcześnie się zdarzają równie niejednoznaczne dzieła.
„Niewidzialne miasta” to książka niebanalna, choć również nie dla każdego czytelnika. W istocie nie mówi ona wiele, bardziej nastawiona jest na wywołanie emocji, których treść zależy jednak od indywidualnych doświadczeń odbiorcy.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
