W mieście wybuchł skandal obyczajowy – nauczyciel liceum muzycznego miał kontakty seksualne z nieletnią uczennicą. Główna postać w powieści, nauczycielka saksofonu, przygląda się swojej klasie, przyjaciółkom ofiary, które wyrażają oburzenie seksualnym skandalem, ale zarazem bardzo chętnie, z zaciekawieniem i zazdrością, śledzą każdy jego detal…
Z liceum sąsiaduje szkoła teatralna. Jej uczniowie postanawiają na zaliczenie odegrać sztukę, której tematem jest ten skandal. Wytyczenie granic między sztuką, dramatem scenicznym a światem realnym z jego życiowymi dramatami wzbudza jeszcze większe emocje, gdy młody student szkoły aktorskiej dowiaduje się, że molestowaną uczennicą jest młodsza siostra jego również nieletniej dziewczyny.
Pewne tematy są ponadczasowe jak natura ludzka, można jednak odnieść wrażenie, że od czasu do czasu powstaje na nie wielka moda, towarzysząca bądź nie zapotrzebowaniu nań. Być może jednak słowem kluczem jest tu tabu, które wcześniej tłumiło to, co istniało zawsze? Tego rodzaju tematem
„Próby” jest bowiem ludzka, szczególnie kobieca – a właściwie dziewczęca – seksualność, w najróżniejszych wariantach i wariacjach.
Konstrukcja książki opiera się na dychotomii chłopaka Stanley’a i całej czeredki uczennic, których spoiwem jest osoba nauczycielki gry na saksofonie. Jest to jednak także dwoistość w zakresie uczuć i odczuć, pragnień i motywacji, które będąc zupełnie różnymi prowadzą ku temu samemu.
Wątek fabularny, jakkolwiek możliwy do przytoczenia w jednym zdaniu, początkowo jest dość nieuchwytny. Niejako autorka celowo zaciera ślady wiodące ku niemu, dokonując nieustannych przeskoków czasowych. Wystarczy jednak odrobina dystansu,by dostrzec logikę całości.
Pomimo warsztatowej biegłości autorki – co jest szczególnym osiągnięciem zważywszy na jej młodość – nie sposób nie odnieść wrażenia, że książka właściwie nie jest pozycją na długo zajmującą myśli, przyciągającą ku kolejnym i kolejnym stronicom. Lektura pozwala odczuć, że w istocie mamy do czynienia z pracą dyplomową, zaświadczającą o kunszcie, pisaną jednak bez chorobliwej pasji twórczej.
„Próba” to dobra wprawka do literatury współczesnej, tak w zakresie tematyki, jak i standardów warsztatowych. Jakkolwiek chwile na nią poświęcone trudno uznać za zmarnowane, nie jest to jednak pozycja prawdziwie zajmująca, zdolna do przetrwania próby czasu.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
