Przez całe życie Spensa marzyła o lataniu. Chciała dowieść, że jest równie dzielna jak jej ojciec. Została pilotem, ale wtedy odkryła druzgocącą prawdę o swoim ojcu. Plotki o jego tchórzostwie okazały się prawdziwe - zdezerterował w trakcie bitwy z Krellami. Gorzej, bo zwrócił się przeciwko swoim i zaatakował ich.
Dziewczyna jest pewna, że kryje się za tym coś więcej. Jest przekonana, że cokolwiek przydarzyło się ojcu w jego myśliwcu, może także zdarzyć się jej. Kiedy przedostała się za pierścień fortów broniących jej planetę, usłyszała gwiazdy - i było to przerażające przeżycie. Spensa odkryła, że wszystko czego uczono ją o jej świecie, jest kłamstwem. A do tego odkrywa również kilka faktów o sobie - i jeśli będzie musiała, poleci na koniec galaktyki, żeby ocalić ludzkość…
Zakończenie
„Do gwiazd” było dość standardowym dla pióra
Brandona Sandersona – na tyle kompletne, by pozostawiało czytelnika zasadniczo usatysfakcjonowanego, zwłaszcza w sytuacji, gdyby z takich czy innych przyczyn kontynuacja nie powstała, jednocześnie jednak na tyle otwarte, że bez specjalnego wysiłku stwarzające dogodny punkt wyjścia dla kolejnej odsłony. Jako że amerykański pisarz nieodmiennie nie może narzekać na brak lekkości pióra, względy marketingowe zaś prawdopodobnie okazały się sprzyjające, czytelnikowi dość szybko dane jest poznać ciąg dalszych przygód Spin.
Amerykanin dość asekuracyjnie postanowił zachować koncept właściwy dla pozycji inicjującej cykl, rzuca więc główną bohaterkę w zupełnie inne środowisko, tak iż ponownie musi się ona zmagać z koniecznością budowy relacji w nowej grupie, jak też z wizją nawet nie odrzucenia, co ewidentnego przyłapania na nie lada występku. Ułatwiło mu to zadanie, prawdopodobnie również zadowoli osoby oczarowane konstrukcją pierwowzoru, lecz co bardziej wymagających czytelników wybieg ten może niemal wyłącznie rozczarować.
Brandon Sanderson słynie z umiejętności konstrukcji zupełnie nowych uniwersów, na tyle wdzięcznego wywrócenia takich bądź innych reguł, iż efekt końcowy potrafi tyleż oczarować swoją oryginalnością, co i spójnością. Niestety podejmując się tego zadania w realiach dość odmiennego gatunku „kosmicznej opery mydlanej” nie sprostał mu, kopiując wiele utartych schematów oraz klisz.
„Wśród gwiazd” niestety dowodzi, iż o ile wyobraźni amerykańskiego literata w istocie trudno wytyczyć jakiekolwiek granice, to jego nawet nie wiedza, co zdolność do postawienia szeregu pytań o choćby cieniu naukowości (przesadą byłoby wymaganie od każdego prozaika bezwzględnie naukowych inklinacji) zdecydowanie nie stanowi najmocniejszej strony jego warsztatu pisarskiego.
Drugi tom opowieści o losach Spensy stanowi dość spore rozczarowanie – którego paradoksalnie wielu czytelników tak naprawdę może nie odczuć. Fabuła bowiem wartko mknie naprzód, całość cechuje się płynną konstrukcją, a że jest sztampowa…
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
