Wyeliminowanie Stalowego Serca miało uczynić życie prostszym i znośniejszym. Zamiast tego David uzmysłowił sobie, że ma coraz więcej pytań. Fundamentalnych. I nie ma nikogo w Newcago, kto mógłby mu udzielić na nie odpowiedzi.
Wraz z grupą innych Mścicieli wyrusza do Babilaru - dawnego Manhattanu. Rządzi nim tajemniczy Epik Regalia, a David jest pewien, że właśnie to miasto umożliwi mu znalezienie odpowiedzi na jego pytania. I choć wizyta w mieście ciemiężonym przez potężnego Epika jest ryzykiem, David zamierza je podjąć. Pragnie tego, bo zgładzenie Stalowego Serca pozostawiło w jego sercu dziurę. Dziurę, którą niegdyś wypełniała żądza zemsty. Teraz jest tam ktoś inny - kolejny Epik, Pożar. A David jest gotów podjąć wyzwanie znacznie mroczniejsze i niebezpieczniejsze nawet od zabicia Stalowego Serca - chce odnaleźć Pożara i uzyskać odpowiedzi na dręczące go pytania...
Tytuł drugiej książki kolejnego
cyklu Brandona Sandersona jest po trosze mylący, zdawałby się on bowiem koncentrować na osobie Megan, gdy w istocie wątek jej poświęcony ma charakter drugorzędny. Oś fabuły koncentruje się bowiem wokół „epickiego” Nowego Jorku – zwanego Babilarem – i jego władczyni, Regalii.
Podobnie jak to miało miejsce w przypadku Newcago, Wielkie Jabłko po Calamity jest jednak zupełnie innym miejscem niż znanym czytelnikowi, choć też cechującym się zupełnie odmienną – wodną i luminescencyjną – specyfiką niż nowe Chicago. Tak naprawdę gros zainteresowania pisarza zostało poświęcone mu, w mniejszym zaś stopniu teoretycznie głównej linii fabularnej.
Niestety, amerykański pisarz nie ustrzegł się pewnego psychologicznego nieprawdopodobieństwa przy konstrukcji Davida Charlestona, który ledwie kilka miesięcy po pokonaniu Stalowego Serca jest profesjonalnym łowcą Epików, pomniejszych przeżuwającym pomiędzy pierwszym a drugim śniadaniem. Za szybko, zbyt niecierpliwie.
Znacznie ciekawszy jest swego rodzaju wątek detektywistyczny – dochodzenie przez bohaterów do ustaleń w zakresie cech wspólnych Epików, specyfiki ich mocy – oraz słabości.
Sanderson doskonale przećwiczył to już przy okazji cyklu
„Z mgły zrodzonego” i dowodzi swej wszechstronności w tym zakresie.
„Pożar” stanowi typowy sequel, tak w zakresie zalet, jak i wad. Czytelnik uświadcza więcej tego, co zdążył poznać i polubić, nawet jeśli stawia to pod pewnym znakiem zapytania wcześniejsze historie. Ostatni kęs pojawia się jednak przed nadejściem uczucia przesytu bądź zgagi.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
