Nadchodzi dzień wydania ostatecznego wyroku na mistrzów piasku. Kenton gorączkowo próbuje przekonać do siebie przywódców poszczególnych zawodów, w czym pomaga mu księżna Khrissalla, a jednocześnie wraz z trackt Ais odpiera kolejne ataki skrytobójców. Zanim jednak Kenton podda się osądowi rady Taisha, musi odkryć, kto naprawdę stał za zasadzką na mistrzów piasku, w której zginął jego ojciec i większość mistrzów piasku.
Brandon Sanderson stanowi obecnie jednego z bardziej „modnych” autorów literatury fantastycznej, dość stroniącego od zaszufladkowania do którejkolwiek z wiodących kategorii tejże, nawet jeśli od czasu do czasu zdarzy mu się stworzyć utwór właściwy dla którejś z nich. I choć wciąż jeszcze nie doczekaliśmy się kinowego bądź serialowego blockbustera czerpiącego z jego twórczości, jest dość oczywiste, że w chwili obecnej takowy już powstaje, angażując część z czasu przeznaczanego z reguły na klasyczną literacką działalność. Nic więc dziwnego, że na zwieńczenie
historii „Białego Piasku” przyszło nam czekać aż trzy lata.
Wspominałem o klasycznej literackiej działalności? Cóż, cykl
„Białego Piasku” bynajmniej takową nie jest, jakkolwiek bowiem marketingowcy zarzekają się, by dzieło owo określić mianem „powieści graficznej” (która to zbitka wyrazowa jest wszak używana również wobec produkcji wideo, z angielska klasyfikowanych jako „visual novel”), to brak jest podstaw, by nie nazwać go po prostu komiksem – i jako takowy winien być oceniany.
W konsekwencji
Brandon Sanderson musiał się zmierzyć z jednym podstawowym ograniczeniem, obcym niejako dla jego standardów – a mianowicie koniecznością wartkiego posuwania akcji naprzód, bez możliwości rozwlekłego oddawania charakterystyk postaci i relacji pomiędzy nimi. Niestety nie wychodzi on zwycięsko z tego boju, łatwo bowiem odnieść wrażenie, że zbyt ochoczo korzysta on z „boskich machin” czy innych dróg na skróty, niespecjalnie zaskakujących dla czytelników z większym doświadczeniem.
Co gorsza, szczególnie rozczarowujące jest zakończenie, zwłaszcza że amerykański literat przyzwyczaił odbiorców swoich dzieł, że właśnie owe potrafiły stanowić najmocniejszą pozycję w jego „arsenale”.
Sanderson zwykł przy tej okazji wyciągać z rękawa prawdziwego asa, tymczasem teraz wręcz ostentacyjnie wywraca stół z kartami.
Trzecia część
„Białego Piasku” niewątpliwie będzie stanowiła ostatnią odsłonę cyklu, a przynajmniej powinna. Trochę szkoda, bo sam świat wykreowany na potrzeby danej serii aż prosiłby się o znacznie bardziej rozbudowaną opowieść.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
