Najlepsza space opera ostatnich lat, zdobywczyni wszystkich najważniejszych nagród literackich z dziedziny fantastyki.
W odległej przyszłości znaczną częścią zamieszkanego kosmosu rządzi Imperium Radch, gdzie władzę absolutną sprawuje Anaander Mianaai, jedna osoba w tysiącach ciał, wszechobecna i niemal wszechwiedząca. Najsprawniejsi jeńcy wzięci do niewoli na podbitych planetach zostają zamienieni w serwitory - pozbawieni własnej osobowości, stanowią przedłużenie sztucznych inteligencji dowodzących okrętami wojennymi. Zdawałoby się, że SI jednego z tych okrętów, „Sprawiedliwości Toren”, dysponująca setkami oczu i uszu serwitorów, łatwo może utrzymać porządek na podbitej planecie. Jednak wskutek skomplikowanej intrygi wybuchają zamieszki, ulubiona oficer „Sprawiedliwości Toren” zostaje niesprawiedliwie oskarżona i skazana na śmierć, a sam okręt ulega zniszczeniu. Przeżywa tylko jeden serwitor, cząstka sztucznej inteligencji w ludzkim ciele. Odtąd Breq, bo takie przybrała imię, okaleczona psychicznie i emocjonalnie, szuka zemsty na tyranie, który pozbawił ją wszystkiego. W trakcie tych poszukiwań odkrywa przerażającą prawdę o rozłamie w zbiorowym umyśle samego władcy...
Tzw. kosmiczne opery w odróżnieniu od „twardej” science fiction zwykły cechować się w najlepszym razie obojętnym stosunkiem wobec wiedzy naukowej, z reguły zaś swoistym wybieraniem sobie z niej co bardziej atrakcyjnych koncepcji (jak np. tunele czasoprzestrzenne) i rażącym lekceważeniem wobec przeważającej części jej prawideł, z prędkością światła na czele. Czasami jednak – rzadko – zdarzają się ścieżki pośrednie – abstrahujące od nauk przyrodniczych, jednakże z niemałym zainteresowaniem podchodzących do bardziej, hm, socjologicznych zagadnień związanych z gwiezdnymi podróżami. Jedną z takich powieści jest zaś
„Zabójcza sprawiedliwość”.
W odróżnieniu od twórczości
Ursuli K. Le Guin autorka tej książki nie podnosi interesujących ją tematów wprost (przy czym pragnę wyraźnie zaznaczyć, że w żadnym razie nie należy tego traktować jako zarzutu pod adresem dorobku nestorki sci-fi), lecz raczej „przemyca” niektóre wątki, nade wszystko wywracając na nice przyjęte konwenanse.
Najlepszym tego przejawem jest żeńskoosobowa narracja, jak też i fakt, że choć właściwie już na pierwszych stronach nawiązuje ona do zagadnienia płci (i jej udanej bądź nie identyfikacji), to na dalszych kartach adresat podmiotu lirycznego nie napotyka ani jednej postaci, którą mogłaby określić mianem mężczyzny czy chociażby samca. Co jeszcze bardziej frapujące, kompletnie nie zgłębia ona tego wątku, jego zagadkowość pozostawiając domysłom czytelnika.
Mało tego jednak, sam wątek główny również jest intrygujący. Amerykańska pisarka sięga po tradycyjny dość motyw kryminalny, lecz przedstawione przez nią rozwiązanie jest jednak zaskakujące, mimo że stanowi pewną wariację opowieści znanych już choćby w czasach
Hitchcocka.
„Zabójcza sprawiedliwość” to lektura momentami daleka od lekkości, przyczyną tego jest jednak fakt, że jak na space-operę jest to pozycja wcale ambitna, aspirująca do pewnej ponadczasowości. Opowieści o kosmicznych podróżach dla wzbudzenia u czytelnika fascynacji nie wymagają laserowej scenografii, co potwierdza właśnie przedmiotowa książka.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
