Pierwsza w historii ludzkości wyprawa do innej galaktyki. Tysiąc naukowców, żołnierzy i badaczy. Wśród nich Elliot Grosvenor, jedyny specjalista jedyny specjalista w zakresie neksjalizmu - nowej dyscypliny naukowej. Każdy postój oznacza badanie Nieznanego, a tym samym ogromne niebezpieczeństwo. Tylko Grosvenor może zapobiec śmiertelnemu zagrożeniu, które czai się wszędzie. Jego pierwszym przeciwnikiem jest tajemnicza bestia o niewinnym wyglądzie, żywiąca się ludzką protoplazmą...
Druga połowa XX wieku stała się okresem istnej erupcji marzeń o sięgnięciu gwiazd, które niestety następnie uległy pewnemu ochłodzeniu wskutek zdecydowanego spadku tempa eksploracji kosmosu, jakkolwiek gatunki kosmicznych oper oraz „twardej” sci-fi wciąż się trzymają dzielnie i owocują kolejnymi i kolejnymi dziełami bądź dziełkami. Nieodmiennie wszakże nie mamy bladego pojęcia o tym, czy w tym mrocznym i zimnym bezkresie czeka nas jakiekolwiek życie ani jaki będzie ono miało charakter. Autor
„Misji międzyplanetarnej” nie jest wszakże pod tym względem specjalnym optymistą.
Zakłada on bowiem, że ewentualne inne formy (nie tylko inteligentnego) życia będą się cechować tyleż zupełnie obcą nam fizjologią, co i zupełnie dla nas tożsamym pragnieniem tak osobniczego, jak i gatunkowego przetrwania, które to wartości sytuować będą każdorazowo ponad dobro jakichkolwiek innych bytów. Słowem – wojna wszystkich przeciwko wszystkim.
Książka przyjmuje formę zbioru opowiadań, przez co z jednej strony stanowi nieco luźniejszą lekturę, ale też nieco bardziej przewidywalną. Dość łatwo przyzwyczaić się do niektórych rozwiązań fabularnych autora, jak też rozszyfrować jego metodę „uśmiercania” członków załogi. Co prawda w tle cały czas pojawia się wątek, który mógłby aspirować do miana głównego, sam w sobie wszakże jest znacznie mniej interesujący od historii epizodycznych.
Niespecjalne przekonujący jest również najistotniejszy „gadżet” w postaci nowej nauki, czy też raczej metody uczenia – siebie i innych – oraz rozwiązywania problemów. Autorowi wszakże należy oddać pewną autoironiczną przekorę, przejawiającą się dyskretnym podważeniem własnego pomysłu.
„Misja międzyplanetarna” to dość interesująca książka, z jednej strony dość instrumentalnie podchodząca do zagadnień chociażby fizycznych ewentualnych przyszłych wojaży (ale powstała ona jeszcze przed pierwszym Sputnikiem!), z drugiej wszakże na dość wąskim poletku zadająca całkiem interesujące pytania, nawet jeśli sugerowane przez nią odpowiedzi niespecjalnie przekonują.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
