Ilyas jako dziecko uciekł z domu, a następnie został porwany przez żołnierza z Schutztruppe i stracił kontakt z bliskimi. Po latach wraca, ale rodzice już dawno nie żyją – udaje mu się jedynie odnaleźć siostrę. Afiya, wychowywana przez przybranych krewnych, doświadczyła przemocy i nie sądziła, że kiedykolwiek będzie zdolna do miłości. Khalifa tylko pozornie miał wpływ na swój los: zarówno praca, jak i żona zostały dla niego wybrane. Hamza, oddany w zastaw za długi, trafił do oddziału askarysów, ale ocalał z wojny, która naznaczyła go na zawsze. Teraz wraca i próbuje ułożyć sobie życie.
Czy książka noblisty w ogóle powinna być recenzowana, zwłaszcza przez amatora? Czy tak naprawdę tego rodzaju recenzja może mieć jakąkolwiek wartość, w sytuacji gdy dorobek autora został w istocie oceniony przez niewątpliwie bardziej fachowy organ, za który należy uznać Komitet Noblowski? Śmiem jednak twierdzić, że i owszem, nawet najwybitniejsze dzieło może bowiem uświadczyć kiepskiego przekładu, a historia nieraz już dowiodła, że szwedzcy decydenci nie są wolni od zewnętrznych wpływów, jak i zwykłych ludzkich małostkowości. Czy warto więc sięgnąć po
„Powróconych” Abdulrazaka Gurnaha?
Akcja omawianej pozycji rozgrywa się w zakątku świata, który zapewne dla przeciętnego Polaka nie kojarzy się absolutnie z niczym. Zapewne dla niejednego z nich zaskoczeniem będzie już sam fakt posiadania przez Niemcy zamorskich kolonii, jak też powoływanie w nich sił zbrojnych składających się z tubylców. O pierwszowojennych bojach toczonych w Afryce nie wspomnę, bo większość rodaków dysponuje skromną wiedzą o przebiegu owego konfliktu nawet na obecnych ziemiach polskich.
Egzotyczny posmak powieści intensyfikuje również etniczno-religijny tygiel właściwy dla dawnej Tanganiki, towarzyszący nie aż tak prostej historii owego regionu. Niewątpliwym walorem omawianej pozycji jest więc już fakt, że wzrusza ona wiele wyobrażeń przedstawicieli „szczepu piastowego”, wyniesionych z lektury Sienkiewiczowskich przygód Stasia i Nel, o Murzynku Bambo nie wspominając.
Z drugiej strony jest to książka traktująca o tematach ze wszech miar uniwersalnych, takich jak poczucie wyobcowania, poszukiwaniu swego miejsca na świecie, jak też konieczności zmagania się z zadrami z młodości. Nie da się jednak ukryć, iż autora mniej interesują rozwlekłe dywagacje właściwe choćby dla prozy
Dostojewskiego, bardziej zaś sam emocje towarzyszące owym stanom.
„Powróceni” to literatura tyleż interesująca, co nastrojowa, rozwijająca się w swoim niespecjalnie spiesznym tempie, lecz ani przez moment nietracąca uwagi czytelnika. Nie sprawia ona, że pragnie się ruszyć do współczesnej Tanzanii, lecz i nie dorzuca konceptu tego rodzaju wojażu. Autora nade wszystko frapuje to, co kryje się wewnątrz ludzkich serc, na co kształt zewnętrznych granic nie ma wielkiego wpływu.
|
| Autor: Klemens
|
|
|
|
|
Tytuł :
